پادکست زهینه [زندگی بهینه] - کتاب صوتی قوی سیاه📚نسیم نیکولاس طالب

قوی سیاه: تأثیر رویدادهایی که وقوع‌شان را محال مى‌پنداشته‌ایمنسیم نیکولاس طالب در این کتاب به‌بررسی اثرات شدید ناشی از برخی رویدادهای بسیار غیرقابل‌ پیش‌بینی و نادر و همچنین تمایل انسان به یافتن توضیحاتی ساده و دم‌دستی برای این رویدادها می‌پردازد. نظریه مطرح شده در این کتاب بعدها به عنوان نظریه قوی سیاه معروف شد.پیش از کشف استرالیا، مردم دنیاى کهن بی‌چون‌وچرا باور داشتند هر قویى سفید است چون تجربیات ایشان پیوسته این باور را تأیید می‌کرد. دیدن نخستین قوى سیاه براى چند پرنده‌شناس باید شگفتى جالبى بوده باشد؛ اما اهمیت داستان در این نیست. اهمیت داستان در این است که شکنندگى دانش ما را نمایان مى‌کند و نشان می‌دهد آموختن ما از تجربیات و مشاهدات با چه محدودیت‌هاى شدیدى روبه‌روست. تنها یک مشاهده کافى است تا گزارهاى کلى که دستاورد هزاران سال تماشاى میلیون‌ها قوى سفید است بی‌اعتبار شود، تنها با دیدن یک قوى سیاه.کتاب قوى سیاه (The black swan) سه ویژگى دارد: نامنتظر است، پیامدى سنگین دارد، پس از وقوع پیش‌بینى پذیر مى‌نماید (اما پیش از وقوع پیش‌بینى شدنى نیست).قوی سیاه رویدادی است، مثبت یا منفی، که محال پنداشته می‌شود، اما وقوعش پیامدهای عظیمی به دنبال دارد. نسیم نیکولاس طالب (Nassim Nicholas Taleb)، در این کتاب روشنگرانه که نقطه‌ی عطفی در حوزه تفکر مدرن به شمار می‌رود، با نثری شیوا و دلنشین نشان می‌دهد که این رویدادهای قوی سیاه تقریبا همه‌ی مسائل مربوط به دنیای ما را توضیح می‌دهند؛ با این حال ما و به ویژه متخصحان نسبت به آن‌ها نابیناییم. همچنین با پرداختن به موضوع شکنندگی و مقاوم بودن در برابر قوهای سیاه، به ما کمک می‌کند، بهتر این رویدادها را بشناسیم و از آن‌ها به نفع خود بهره ببریم.ایده‌ی اصلی این کتاب نابینایی ما نسبت به تصادفی بودن است، مخصوصاً نابینایی‌مان نسبت به انحراف‌های بزرگ: چرا ما، دانشمند و غیردانشمند، کله‌گنده و معمولی، تمایل داریم به جای اسکناس پول خرد ببینیم؟ چرا علی‌رغم اینکه تأثیرات عظیم رویدادهای مهم احتمالی برای‌مان مثل روز روشن است، مدام بر جزئیات تمرکز می‌کنیم تا بر آن‌ها؟ و در صورت پذیرفتن استدلال من، چرا مطالعه‌ی روزنامه در اصل شناخت تو را از دنیا کم می‌کند نه زیاد؟به‌راحتی می‌توان دید که زندگی تأثیر فزاینده‌ی چند شوک مهم است. تعیین نقش قوهای سیاه از جایی که نشسته‌ای چندان سخت نیست. تمرین زیر را انجام بده. به زندگی‌ات نگاه کن. رویدادهای مهم، پیشرفت‌های تکنولوژی و اختراعاتی را که از زمان تولدت در محیط‌‌مان اتفاق افتاده‌اند بشمار و آن‌ها را با چیزی که قبل از ظهور آن‌ها انتظار می‌رفته مقایسه کن. چه تعداد از آن‌ها طبق برنامه پیش آمده‌اند؟ به زندگی شخصی خودت نگاه کن؛ مثلاً به انتخاب شغلت، یا آشنایی با همسرت؛ تبعیدت از سرزمین مادری‌ات؛ خیانت‌هایی که با آن‌ها روبرو شده‌ای؛ توانگر شدن یا تهیدست شدن ناگهانی‌ات. چند بار تا حالا این مسائل طبق برنامه اتفاق افتاده‌اند؟قوی سیاه کتابی است که یک ایده‌ی پایه‌ای را بیان می‌دارد؛ به هیچ وجه بازیافت و بسته‌بندی مجدد افکار دیگران نیست. یک نوشته‌ی برخاسته از اندیشه است، نه یک گزارش علمی محض.ترتیب این کتاب از یک منطق ساده پیروی می‌کند؛ از چیزی که می‌توان آن را ادبی نامید شروع می‌شود و به سوی چیزی که می‌توان کاملاً علمی دانست می‌رود. روان‌شناسی عمدتاً در بخش اول و اوایل بخش دوم حضور دارد؛ حوزه‌ی کسب‌وکار و تجارت و علوم طبیعی عمدتاً در نیمه‌ی دوم بخش دو و در بخش سوم مورد بررسی قرار می‌گیرند. بخش اول، «اُمبرتو اکو و کتابخانه‌اش که سنخیتی با کتابخانه‌های معمول ندارد»، عمدتاً درباره‌ی این است که ما چطور رویدادهای تاریخی و رویدادهای روزمره را درک می‌کنیم و چه تحریف‌هایی در حین برداشت پیش می‌آید.بخش دوم، «قبول کن که نمی‌توانیم پیش‌بینی کنیم» درباره‌ی خطاهای ما در برخورد با آینده و محدودیت‌های بیان‌شده‌ی برخی «علوم» است و همچنین درباره‌ی کاری که می‌توانیم درباره‌ی این محدودیت‌ها انجام دهیم. بخش سوم، «آن قوهای خاکستری افراطستان» عمیق‌تر به موضوع رویدادهای افراطی می‌پردازد، توضیح می‌دهد که چطور منحنی توزیع نرمال (آن شیادی عقلانی بزرگ) تولید می‌شود، و ایده‌هایی را که در علوم طبیعی و اجتماعی تحت عنوان «پیچیدگی» جمع شده‌اند، مورد بررسی قرار می‌دهند. بخش چهارم، «پایان»، بسیار کوتاه خواهد بود.در بخشی از کتاب قوی سیاه می‌خوانیم:ما طوری رفتار می‌کنیم گویی قادریم رویدادهای تاریخی را پیش‌بینی کنیم، و یا حتی بدتر از آن، گویی قادریم مسیر تاریخ را عوض کنیم. مثلاً قیمت‌های نفت را برای سی سال آینده تخمین می‌زنیم، بدون آن‌که بدانیم حتی نمی‌توانیم آن را برای تابستان آینده پیش‌بینی کنیم خطاهای فزاینده‌ی پیش‌بینی ما در مورد رویدادهای سیاسی و اقتصادی چنان هولناک است که هر بار که به پیشینه‌ی تجربی بشر نگاه می‌کنم، باید خودم را نیشگون بگیرم تا مطمئن شوم خواب نمی‌بینم. مسئله‌ی حیرت‌آور، بزرگی خطاهای پیش‌بینی ما نیست؛ بلکه فقدان آگاهی ما از عدم‌توانایی‌مان در پیش‌بینی کردن است. این مسئله موقعی بیش از هر زمان دیگری نگران کننده می‌شود که ما درگیر نزاع‌های مرگبار می‌شویم: جنگ‌ها اساساً غیرقابل پیش‌بینی‌اند (و ما این را نمی‌دانیم). به خاطر همین سوءتعبیر در مورد زنجیره‌های علیتیِ بین خط‌مشی‌ها و اقدامات عملی می‌توانیم به لطف جهل‌مان به‌ راحتی موجب پدیدار شدن قوهای سیاه شویم درست مثل بچه‌ای که دارد با آتش ‌بازی می‌کند.عدم‌توانایی ما در پیش‌بینی کردن در محیط‌های در معرض قوی سیاه، به همراه یک عدم‌ آگاهیِ کلی از این مسئله، به معنای این است که برخی حرفه‌ای‌ها، علی‌رغم اینکه فکر می‌کنند متخصص هستند، در واقعیت امر چنین نیستند. آن طور که رکوردها و آمار تجربیِ خودشان نشان می‌دهد، این افراد در مورد موضوع مورد نظرشان بیشتر از عوام‌الناس آگاهی ندارند؛ با این حال در قصه‌پردازی کردن درباره‌ی آن و یا بدتر در غرق کردن تو در انبوهی از مدل‌های ریاضی پیچیده، بسیار کار کشته‌تر هستند. همچین احتمال بیشتری دارد که کراوات بزنند.کتاب قوی سیاه: اثر امور بسیار نامحتمل (به انگلیسی: The Black Swan: The Impact of the Highly Improbable) توسط نسیم نقولا طالب (نویسنده، فیلسوف، متخصص آمار و استاد دانشگاه) نگاشته و در ۱۷ مارس سال ۲۰۰۷ توسط انتشارات رندم هاوس منتشر شد. این کتاب به بررسی اثرات شدید ناشی از برخی از رویدادهای بسیار غیرقابل‌پیش‌بینی و نادر و همچنین تمایل انسان به یافتن توضیحاتی ساده و دم دستی برای این رویدادها می‌پردازد. نظریه مطرح شده در این کتاب بعدها به عنوان نظریه قوی سیاه معروف شد.نویسنده در این کتاب همچنین به موضوعات مرتبط دیگری نظیر زیبایی‌شناسی و شیوه زندگی نیز پرداخته و از مؤلفه‌های داستانی برای تشریح بهتر منظور خود استفاده می‌کند. نسیم طالب در این کتاب بارها تجربیاتی از زندگی خود را نیز برای توضیح بهتر نظرات خود مطرح می‌کند. نخستین ویرایش این کتاب در سال ۲۰۰۷ منتشر شد و در همان زمان توانست به موفقیت خوبی در بازار دست یابد. این کتاب به مدت ۳۶ هفته در فهرست کتاب‌های پرفروش نیویورک تایمز قرار داشت. ویرایش دوم این کتاب نیز در سال ۲۰۱۰ منتشر شد. این کتاب بخشی از مجموعه چهار جلدی مقالات فلسفی نسیم طالب در مورد عدم قطعیت است.On Robustness and Fragility, Deeper Philosophical and Empirical ReflectionsThe Black Swan: The Impact of the Highly Improbable is a 2007 book by author and former options trader Nassim Nicholas Taleb. The book focuses on the extreme impact of rare and unpredictable outlier events—and the human tendency to find simplistic explanations for these events, retrospectively. Taleb calls this the Black Swan theory.The book covers subjects relating to knowledge, aesthetics, as well as ways of life, and uses elements of fiction and anecdotes from the author's life to elaborate his theories. It spent 36 weeks on the New York Times best-seller list.[1]The book is part of Taleb's five volume series, titled the Incerto including Fooled by Randomness (2001), The Black Swan (2007–2010), The Bed of Procrustes (2010–2016), Antifragile (2012), and Skin in the Game (2018).[2]Contents1Coping with Black Swan events2Summary2.1Part one: Umberto Eco's anti-library, or how we seek validation3Argument4Reception5See also6Notes7References8External linksCoping with Black Swan events[edit]A central idea in Taleb's book is not to attempt to predict Black Swan events, but to build robustness to negative events and an ability to exploit positive events. "Robustness" reflects an attitude where nothing is permitted to fail under conditions of change.[3] Taleb contends that banks and trading firms are vulnerable to hazardous Black Swan events and are exposed to losses beyond those predicted by their defective financial models.The book asserts that a "Black Swan" event depends on the observer: for example, what may be a Black Swan surprise for a turkey is not a Black Swan surprise for its butcher. Hence the objective should be to "avoid being the turkey", by identifying areas of vulnerability in order to "turn the Black Swans white".Summary[edit]Taleb has referred to the book as an essay or a narrative with one single idea: "our blindness with respect to randomness, particularly large deviations."[4] The book moves from literary subjects in the beginning to scientific and mathematical subjects in the later portions. Part One and the beginning of Part Two delve into psychology. Taleb addresses science and business in the latter half of Part Two and Part Three.[5] Part Four contains advice on how to approach the world in the face of uncertainty and still enjoy life.Taleb acknowledges a contradiction in the book. He uses an exact metaphor, the Black Swan idea to argue against the "unknown, the abstract, and imprecise uncertain—white ravens, pink elephants, or evaporating denizens of a remote planet orbiting Tau Ceti."There is a contradiction; this book is a story, and I prefer to use stories and vignettes to illustrate our gullibility about stories and our preference for the dangerous compression of narratives.... You need a story to displace a story. Metaphors and stories are far more potent (alas) than ideas; they are also easier to remember and more fun to read.[6]Part one: Umberto Eco's anti-library, or how we seek validation[edit]In the first chapter, the Black Swan theory is first discussed in relation to Taleb's coming of age in the Levant. The author then elucidates his approach to historical analysis. He describes history as opaque, essentially a black box of cause and effect. One sees events go in and events go out, but one has no way of determining which produced what effect. Taleb argues this is due to The Triplet of Opacity (an illusion of understanding in which we think we understand a complicated world).[7][8]The second chapter discusses a neuroscientist named Yevgenia Nikolayevna Krasnova, who rejects the distinction between fiction and nonfiction, and her book A Story of Recursion. She published her book on the web and was discovered by a small publishing company; they published her unedited work and the book became an international bestseller. The small publishing firm became a big corporation, and Krasnova became famous. But her next book fails. So, she experienced two black swans.[9] The book goes on to reveal that the so-called author is a work of fiction, based in part on Taleb.[10]The third chapter introduces the concepts of Extremistan and Mediocristan.[11] He uses them as guides to define the predictability of the environment one is studying. Mediocristan environments can safely use Gaussian distribution. In Extremistan environments, a Gaussian distribution should be used at one's own peril.[12] In this part he quotes Benoit Mandelbrot and his critique of the Gaussian distribution.[13]Chapter four brings together the topics discussed earlier into a narrative about a turkey before Thanksgiving who is fed and treated well for many consecutive days, only to be slaughtered and served as a meal. Taleb uses it to illustrate the philosophical problem of induction and how past performance is no indicator of future performance.[14] He then takes the reader into the history of skepticism.In chapter nine, Taleb outlines the multiple topics he previously has described and connects them as a single basic idea. In chapter thirteen, the book discusses what can be done regarding “epistemic arrogance”, which occurs whenever people begin to think they know more than they actually do.[15] He recommends avoiding unnecessary dependence on large-scale harmful predictions, while being less cautious with smaller matters, such as going to a picnic. He makes a distinction between the American cultural perception of failure versus European and Asian stigma and embarrassment regarding failure: the latter is more tolerable for people taking small risks. He also describes the "barbell strategy" for investment that he used as a trader, which consists in avoiding medium risk investments and putting 85–90% of money in the safest instruments available and the remaining 10–15% on extremely speculative bets.[16][17]Argument[edit]The term black swan was a Latin expression: its oldest reference is in the poet Juvenal's expression that "a good person is as rare as a black swan" ("rara avis in terris nigroque simillima cygno", 6.165).[18] It was a common expression in 16th century London, as a statement that describes impossibility, deriving from the old world presumption that 'all swans must be white', because all historical records of swans reported that they had white feathers.[19] Thus, the black swan is an oft cited reference in philosophical discussions of the improbable. Aristotle's "Prior Analytics" is the most likely original reference that makes use of example syllogisms involving the predicates "white", "black", and "swan." More specifically, Aristotle uses the white swan as an example of necessary relations and the black swan as improbable. This example may be used to demonstrate either deductive or inductive reasoning; however, neither form of reasoning is infallible, since in inductive reasoning, the premises of an argument may support a conclusion, but do not ensure it, and similarly, in deductive reasoning, an argument is dependent on the truth of its premises. That is, a false premise may lead to a false result and inconclusive premises also will yield an inconclusive conclusion. The limits of the argument behind "all swans are white" is exposed—it merely is based on the limits of experience (e.g., that every swan one has seen, heard, or read about is white). The point of this metaphor is that all known swans were white until the discovery of black swans in Australia.[20] Hume's attack against induction and causation is based primarily on the limits of everyday experience and so too, the limitations of scientific knowledge.Reception[edit]The book has been described by The Sunday Times as one of the twelve most influential books since World War II.[21] As of December 2020, it has been cited approximately 10,633 times, 9,000 of which are for the English-language edition.[22] The book spent 36 weeks on the New York Times Best Seller List;[23] 17 as hardcover and 19 weeks as paperback.[24] It was published in 32 languages.[25]Mathematics professor David Aldous argued that "Taleb is sensible (going on prescient) in his discussion of financial markets and in some of his general philosophical thought, but tends toward irrelevance or ridiculous exaggeration otherwise."[26] Gregg Easterbrook wrote a critical review of The Black Swan in the New York Times[27] to which Taleb replied with a list of logical errors, blaming Easterbrook for not having read the book.[28] Giles Foden, writing for The Guardian in 2007, described the book as insightful, but facetiously written, saying that Taleb's "dumbed-down" style was a central problem, especially in comparison to his earlier book, Fooled by Randomness.[29] The Nobel Prize–winning psychologist Daniel Kahneman wrote "The Black Swan changed my view of how the world works" and explains the influence in his own 2011 book Thinking, Fast and Slow.