معرفی کتاب‌های فریده گلبو
نویسنده
فریده گلبو کیست؟
فریده گلبو روزنامه‌نگار، داستان نویس و پژوهشگر معاصر ایرانی است که متولد سال ۱۳۲۹ در تهران است. فریده گلبو در نوجوانی با مجله فردوسی به سردبیری محمود عنایت همکاری داشت و این آغاز فعالیت او در عرصه‌ی روزنامه‌نگاری بود که باعث شد بعدها تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته‌ی روزنامه‌نگاری در دانشگاه تهران ادامه دهد. همسر او پرویز کردوانی است که لقب پدر جغرافیای ایران را دارد. او به گفته‌ی خودش اصالتاً از خانواده‌ای ملاک است و پدرش فرد روشنفکری بوده و گاهی شعر می‌گفته ولی در خاندانش فرد قصه‌گویی وجود نداشته. او بسیار تحت تأثیر صادق هدایت و بخصوص رمان «بوف کور» بوده است.
چاپ اولین رمان قبل از ۲۰ سالگی
فریده گلبو نویسنده‌ای است که اولین رمان خود را یک سه‌گانه (تریولوژی) است، با نام «جاده کور» قبل از ۲۰ سالگی تألیف کرد که در سال ۱۳۴۳ با همکاری انتشارت امیرکبیر به چاپ رساند. او سال‌های بسیاری به‌عنوان معلم در دبیرستان‌های تهران مشغول به تدریس ادبیات فارسی بود و در همین سال‌ها دو اثر پژوهشی درباره‌ی ماسوله و ابیانه نیز تآلیف کرد. وی در دهه‌ی ۷۰ شمسی پس از سال‌ها فعالیت در زمینه‌ی رونامه‌نگاری به رمان‌نویسی روی آورد و در سال ۱۳۷۳ رمان «حکایت روزگار» را به چاپ رساند که این اثر جایزه قلم زرین که توسط انجمن قلم ایران اهدا می‌شود را برای اون به ارمغان آورد.
او تاکنون بیش از ۱۵ عنوان کتاب به چاپ رسانده است. در کتاب‌های «لیلی و مجنون»، «خسرو و شیرین»، «هفت پیکر» و «ویس و رامین» منظومه‌های نظامی را به نثر درآورد و پس از آن رمان عاشقانه‌ی «بعد از عشق» را نوشت که مورد استقبال قرار گرفت و فیلم «نیمه پنهان» به کارگردانی تهمینه میلانی با اقتباس از این رمان ساخته شد. در سال ۱۳۸۷ نیز عباس کیارستمی فیلم «شیرین» را با اقتباس از کتاب «خسرو و شیرین» ساخت. گلبو در رمان «دو غریب» که به انگلیسی نیز ترجمه شده است، به فرم نامه‌نگاری روی آورد و رمان «تجربه چهارم» را بر اساس روابط دوستی سه زن به تحریر درآورد که در سال ۱۳۸۰ به چاپ رسید.
نویسنده درباره‌ی دشواری‌های برگرداندن آثار منظوم نظامی به نثر می‌گوید: «اين‌‌گونه نيست که من فقط آن‌ها را از نظم به نثر برگردانده باشم. بايد توجه داشت که اين آثار در ريخت و فرم رمان ريخته شده است، که کار بسيار سختي است. چون ساختار رمان، متفاوت از شعر است. شاعر در هر بيت از شعر خود، اشاره به مفهومي مستقل و گاه انتزاعي دارد. در يک بيت از شرق و در بيت ديگر از غرب مي‌گويد. نابرخوردار از انسجام و پيوستگي‌اي است که بايسته و شايسته رمان است. رمان، نياز به روند و سير منطقي بيشتري دارد و رويدادها بايد سمت‌وسويي را پي بگيرد؛ که کوشيدم اين نخ انسجام را از بافت برگردان‌ها رد کنم. البته نه آن که نظامي، پراکنده‌گويي کرده باشد؛ او قصه‌اش را خوب تعريف کرده، منتها در چهارچوب و ساختار نظم. در همه کارهاي منظوم، گونه‌اي پراکندگي هست که سرشتيِ آنهاست.»
از دیگر آثار فریده گلبو می‌توان به «میراث تاجماه»، «جادو»، «کنتس سلما» و «پانزده روز در پاریس» اشاره کرد.
بعد ازعشقی که جنجال برانگیز شد
یکی از جنجال برانگیزترین آثار فریده گلبو، رمان بعد از عشق است که بعدها تهمینه میلانی نیز فیلم نیمه‌ی پنهان را با اقتباس از این داستان به روی پرده‌های سینما برد. دلیلی که این رمان مورد استقبال قرار گرفت و جنجال برانگیز شد آن بود که نویسنده در کتاب خود حقایقی را روایت می‌کند که نسل جوان در دوره‌ی بخصوصی از زندگی خود، یعنی اواخر حکومت پهلوی دوم و اوایل انقلاب اسلامی تجربه کرده است.
کتاب نثر ساده‌ای دارد، بعد از عشق داستان عشق پرشور دختری جوان را روایت می‌کند که دلباخته‌ی مردی با سن و سالی بیشتر از خود شده است. داستان در سال‌های منتهی به انقلاب اسلامی اتفاق می‌افتد و در بحبوبه‌ی انقلاب و اوج فعالیت‌های سیاسی قشر جوان جامعه، دختر جوان داستان که دانشجو است و به تازگی به تهران آمده است، وارد فضای روشنفکری شده و همزمان درگیر عشقی پرماجرا می‌شود...
کتاب میراث تاجماه درباره‌ی مرگ مشکوک زیور است که از خاندانی اصیل است. پزشک او به نحوه‌ی مرگ او مشکوک است و اجازه‌ی دفن او را صادر نمی‌کند. او عقیده دارد که زیور به قتل رسیده است. در این زمان همسر زیور که از مرگ همسرش مطلع شده، مادر زیور یعنی «تاجماه» که از بازماندگان قاجار است را به قتل می‌رساند و برای اینکه تکلیف میراث کلان او مشخص شود اعلام می‌کند که تاجماه قبل از زیور فوت کرده است...
کتاب کنتس سلما داستانی عجیب از دختری زیبا از مناطق فقیرنشین حاشیه‌ی تهران را روایت می‌کند. داستان در سال ۱۳۵۸ شروع می‌شود و دختر داستان پانزده سال بعد، هم کنتس می‌شود و هم میراث بر یک کنت فرانسوی. اما این پایان ماجرا نیست. در بخشی از این داستان می‌خوانیم: «جمع بسیار کثیری به منظور آخرین وداع با کنت و ادای احترام نسبت به نام او در گورستان «پرلاشز» واقع در شرق پاریس گردآمده بودند. جمعیتی که ترکیب آن شاید از زمان افتتاح گورستان، در سال 1804 میلادی تا آن روز بی سابقه بود».
