نظریه هوش چندگانه هوارد گاردنر نخستین بار در سال ۱۹۸۳ و در کتاب وی به نام چارچوب ذهن مطرح شد و به زودی به عنوان یک مدل کلاسیک برای درک تواناییهای هوشی انسان مورد استفاده قرار گرفت. امروزه این نظریه در نهادهای آموزشی، تحصیلی و تربیتی به نحو گسترده به کار میرود. عصاره این اندیشه بیان میدارد که هوش آدمی فقط مهارتی در زمینه حل مسائل ریاضی و معماهای تصویری نیست بلکه دامنهای بس وسیعتر دارد و قابلیتهایی در زمینه موسیقی، حرکات بدنی، درک عواطف و احساسات خود و دیگران، شناخت عوامل طبیعت و غیره را نیز شامل میشود.