این نمایشنامه از لحاظ طول اجرا حدود یک ساعت و بیست دقیقه یا کنر از آن است. تعداد ۹ شخصیت دارد که ۲ شخصیت به صورت نریشن (صدا) در اثر حضور خواهند داشت و از نظر اجرایی، با حداقل امکانات صحنه قابل اجراست. در نمایشنامه (مسافر اتاق شماره۳۷) تاکید بیشتر بر روی موقعیت دراماتیک و شخصیتپردازی بوده است. دیالوگها نیز بیان عامیانه زندگی روزمره نیستند و هر شخصیت به زبان ویژه خود سخن میگوید. زبانی که مستقلا آفریده شده و گاه، هیچ انطباقی با گفتار عادی زندگی ندارد.
این اثر میتواند مبنای کلاسهای بازیگری و کارگردانی قرار بگیرد و از آنجایی که کوتاه و نسبتا کمپرسناژ است نمونه مناسبی برای کارهای آموزشی تئاتر به شمار بیاید و گروههای تئاتری اجراهای حرفهای آن را تجربه کنند.