کتاب اتاق زجر نشر چشمه

اتاق زجر به تحلیل چهار تصویر از زنان قربانی اسیدپاشی می‌پردازد که تصویر «قبلی» خود را در دست دارند. این جستار با محور قرار دادن عکس‌هایی از زنان قربانی، به بحث در باب امکان‌های تصویری آن‌ها می‌پردازد. با توجه به این‌که تمرکز این تصاویر بر چهره و اتفاقاتی است که برای چهره‌ی قربانیان رخ داده است، محور اصلی مباحث این جستار بر کارکردهای چهره و نسبت آن با پدیدارهای مرتبط نظیر پرتره و ماسک است. همچنین نسبت چهره با هویت، فردیت، دیگری و بازنمایی درون یا پنجره‌ی روح بحث می‌شود. این جستار به گفت‌و‌گوی میان تصاویر پرداخته و هیچ تصویری را مجزا از سایر تصاویر به شمار نیاورده است. تحلیل تصاویر قربانیان نشان می‌دهد که یک عکس خبری از این امکان برخوردار است که به تصاویر پیش از خودش بازگردد، مثلاً تداعی‌کننده‌ی یک نقاشی سده‌ی شانزدهمی باشد یا حتی جمجمه‌ای در آیین‌های باستانی تدفین.