کتاب قصه واره های دور از وطن اثر هاله مجرد نشر انتشارات مهر نوروز

آرام آرام زمستان از راه می‌رسید. هوا رو به سردی می‌رفت. در اتاق مسوول هایم نشسته بودیم و دورهم قهوه می‌خوردیم. آسمان سخت گرفته بود و رنگ آن قرمز شده بود. من بی‌اختیار گفتم: مادر بزرگم، هرگاه که آسمان قرمز رنگ می‌شد، می‌گفت: آسمان میل به باریدن برف دارد. حتماً به‌زودی برف خواهد بارید! مسئول هایم لبخندی زد و گفت: اما، مادر بزرگ من چیزی دیگری می‌گفت. او می‌گفت: "هرگاه آسمان قرمز می‌شود؛ فرشته‌ها دارند برای شب تولدِ عیسی مسیح(ع)، شیرینی مخصوص می‌پزند!" آن شب، گفت و گو دربارۀ فرشته‌ها من را به سال‌های دور، حدود سی‌سال پیش برد. به‌سرعت به اتاق دوستان کوزوویی و مقدونیه‌ای‌ام رفتم تا ببینم آن‌ها درباره فرشته‌ها چگونه‌ می‌اندیشند. دوست کوزوویی و مقدونیه‌ای‌ام گفتند که ما به فرشته‌ها اعتقاد داریم و به‌زبان کوزوویی می‌گوییم: "ملائچه" گفتم: ما هم گاهی می‌گوییم: ملائکه!!! به آن‌ها گفتم: وقتی بچه بودم، مادرم می‌گفت: هر وقت یک بچه‌ نوزادی در خواب می‌خندد یا لبخند می‌زند می‌گویند دارد با فرشته‌ها صحبت می‌کند!...