شاه نعمتالله ولی یا همان سید نورالدین نعمتالله بن محمد بن کمالالدین یحیی کوه بنانی ماهانی کرمانی از شاعران و عارفان نامی ایران بود. شاه نعمتالله از اقطاب و عرفای سدهی هشتم و نهم هجری به شمار میرود. طریقت جدید او در تصوف، پیروان سایر طریقتها را نیز تحت تأثیر خود قرار داد. او در طریقه ی تصوّف، بنیانگذار سلسلهی مشهور نعمتاللهی میباشد و در راه طریقت و سیر و سلوک مقامی بلند داشتهاست.
شاه نعمتالله، به سیر و سفر در ممالک مصر، حجاز، ترکستان و ایران پرداخت و به نشر عرفان و تصوّف همت گماشت. شاه نعمتالله هفت سال را با شیخ عارف یافعی سپری کرد و از علوم و دانشهای معنوی او بسیار آموخت. شاه نعمتالله در ایران با نوهی دختری میر حسینی هروی ازدواج و بهسوی کوهبنان کرمان عزیمت نمود. سپس دیرزمانی به ریاضت پرداخت که آن مکان امروز به نام تخت امیر معروف است. در این مدّت، بسیاری نزد او به تحصیل علوم و معارف صوفیه پرداختند و از محضرش کسب فیض کردند.
دیوان شاه نعمتالله ولی دارای قصاید، غزلیات، ترجیعات، مثنویات، قطعات، دوبیتیها و رباعیات است.