شعر یک وسیله میباشد که معیار ارزیابی آن هدفی است که برای آن تعریف و در راه آن به کار گرفته میشود. و در صورتی ارزشمند است که در مسیر صحیح و سازنده به مقصود برسد.
در دیوان واسع سرکار خانم لهیا واسع حقدوست با ذوق و لطافت خاص زیباترین نظایر آفرینش و وسایل اجتماع، خانواده و عشق نظری را با شعور و معنا با نظم به رخ مخاطب کشاندهاندکه نشان از ارزشهای نظری، عقلی و اجتماعی و انسانی است.
عشق یعنی زندگی فهمیدن است
عشق یعنی با مادر، پدر، خواهر و برادر بودن است
عشق یعنی وطن ایران من با هم وطن است
عشق یعنی یار هم باشیم بفریاد ناتوانان رسیدن است
عشق یعنی خوب را دیدن بدها را ندیدن است
عشق یعنی گر کسی با تو بدی کرده از او گذشتن است
عشق یعنی قلب پاک و سالم داشتن است
عشق یعنی پاک باشی به هیچ راه بد نرفتن است
عشق یعنی خدا ما را آفریده آدم بودن است
عشق یعنی در غم و شادی شریک باشی در شادیان شاد بودن است
عشق یعنی راه راست را به مردم یاد دادن است
عشق یعنی دردهای مردمان را درمان کردن است
عشق یعنی دست پتیمان را گرفتن و به آنها محبت کردن است
عشق یعنی خوب باشی مهربان باشی به آرزوی خوب رسیدن است
عشق یعنی با دار و ندار زندگی بسازی ساختن (گفتن) است
عشق یعنی برای هم از ته قلب دعای خیر کردن است
عشق یعنی کار و کوشش زحمت کشیدن از راه سالم نان در آوردن است
عشق یعنی با خدا باشی راه خدا رفتن است