شادی مقصد نیست، بلکه یک مسیر است. شادی همواره در زندگی وجود دارد. اگر واقعاً بخواهیم، این توانایی را داریم که آن را به زندگی روزمرهمان راه دهیم. مجبور نیستیم منتظر آمدنش بمانیم و یا اینکه برای بدست آوردنش ثروتی داشته باشیم، بلکه میتوانیم در همین لحظه از آن بهرهمند شویم. برای شاد بودن ضرورتی ندارد که حتماً به نقطهی خاصی در زندگی برسیم. خوشحالی ما آدمها به رفتار اطرافیانمان بستگی ندارد، بلکه به این بستگی دارد که میخواهیم در طول روز چه حس و حالی داشته باشیم. میتوانیم هر روز خوشحال باشیم. انتخاب با خودمان است.
شادیِ عمیق و حقیقی زمانی حاصل می شود که شما دیگران را بیشتر از خودتان دوست بدارید. طبیعتاً شادی به معنای برخورداری از ثروت و مالکیت نیست. بلکه میتوان با کمک به دیگران به شادی دست یافت. با خدمت به مردم و کمک به آنها در جهت پیشرفت، به آرامشی میرسیم که فوقالعاده توانمندمان میکند.
تسکین درد و رنج همنوعانمان بسیار لذتبخش است و نوعی فروتنی محسوب می شود و برای کسانی که دست به این کار میزنند، خوشحالی به همراه می آورد.
افکار و شخصیتی که داریم، به ما شادی بیشتری میدهد تا ثروت و داراییمان. عاشق اطرافیانتان باشید. فردی شوید با یک شخصیت متعالی، که سعی در یاریرساندنِ به دیگران دارد. وقت خود را به پیشرفت دیگران اختصاص دهید. خردمندی را ترویج دهید. ذهن خود را مداوم بهبود بخشید. فرد خوبی باشید تا مادرتان به شما افتخار کند.