سید مهدی شجاعی سالهاست که در مقام نویسنده به عنوان خالق بخشی از زیباترین نثرهای ادبی و حسبرانگیز در حوزه ادبیات دینی در ایران شناخته میشود. نثرهایی به غایت ساده و البته عاشقانه که بسیاری از آنها دهههاست که در میان نسل جوان به عنوان آثاری جداییناپذیر از زندگی و احساس آنها به شمار میآید و تجدید چاپهای متعدد آن نیز گواهی بر این مدعاست.
آنچه در این اثر با آن روبرو میشویم نه یک متن احساسبرانگیز صرف است که نویسنده سعی کرده احساس و احترام و نیز بینش و آگاهی دینی نسبت به امام زمان (عج) را با هم تلفیق و با زیباترین شکل ممکن در متن بگنجاند.
این متون از سوی دیگر با حجمی کوتاه و در فصولی متعدد ارائه شده است. راز این کوتاه بودن را میتوان در تأثیر آنی آنها جستجو کرد و وقت کمی که برای خوانش آن میبایست صرف کرد و البته فرصت مغتنمی که پس از این خوانش کوتاه مدت به شکلی بسیط در اختیار مخاطب قرار میگیرد تا بتواند درباره آنچه ار مقابل چشمانش گذشته است در ذهن خود به تفکر بپردازد و به آن بیاندیشد.
بیایید همگی از خودمان بپرسیم،
«آداب چشم انتظاری را بلدیم؟»
سید مهدی شجاعی با نجواهایش همانقدر که ما مخاطبان درگیر روزمرگی اش را متوجه منجی آخرالزمان میسازد، به درون فرا میخواند...