کوروش: منم «کوروش» شاه جهان، شاه بزرگ، شاه دادگر، شاه «بابل»، شاه «اَکدَّ» و شاه «سومر»... شاه چهارگوشهی جهان! بدون جنگ و پیکار وارد «بابل» شدم.
در بارگاه پادشاهان «بابل» بر تخت شهریاری نشستم.
«مردوک» خدای بزرگ... به من که ستایشگر او هستم... برکت و مهربانی ارزانی داشت! همهی پادشاهان «آشوری» و همهی چادرنشینان مرا خراج گذاردند و در «بابل» روی پاهایم افتادند.
اینک که به یاری «مزدا» تاج سلطنت «ایران» و «ماد» و «بابل» و «اَکدَّ» و کشورهایِ چهارگوشهی جهان را به سر گذاشتهام، اعلام میکنم: تا روزی که زنده هستم و «مزدا» توفیق سلطنت را بر من ارزانی بدارد... دین و آیین و رسوم ملتهایی را که من پادشاه آنها هستم... محترم میشمارم!
حُکام و زیردستان من به دین و آیین و رسومِ ملتهایی که من پادشاه آنها هستم احترام میگذارند. هر ملتی آزاد است که مرا به سلطنت خود قبول کند... یا نکند... هرگاه نخواهد مرا پادشاه خود بداند، من برای سلطنت بر آن ملت مبادرت به جنگ نخواهم کرد!...