«ثروتمند برای پول کار نمیکند.»
«پسانداز کنندگان بازندهاند.»
«خانه شما یک دارایی نیست.»
این بیانیههای کتاب پدر پولدار پدر بیپول است که اولین بار در سال ۱۹۹۷ منتشر شد.
این بیانیهها در سال ۱۹۹۷ اغلب بحثبرانگیز بود که ما هر به ناشری که مراجعه میکردیم ما را رَد میکرد. برخی از آنها نیز میگفتند: «شما نمیدونید دارین در مورد چی حرف میزنین.» این موضوع به بیش از دو دهه پیش بازمیگردد.
در سال ۲۰۱۸، بسیاری از نخبههای تحصیلکرده هنوز میگویند که من نمیدانم در مورد چه چیزی دارم حرف میزنم. بیانیههایی مانند «خانه شما دارایی نیست» و «پساندازکنندگان بازندهاند» به تمام سلولهای مغز نخبههای تحصیلکرده رسوخ میکند. آنها دوست دارند باور کنند که خانهشان یک دارایی است و پسانداز کردن پول نیز کار هوشمندانهای است. مشکل این است که خانه یک دارایی تقلبی است همینطور پساندازهای ما- پولهای ما و پساندازهای بازنشستگی.
شما خواهید فهمید که اکثر مردم در داراییهای تقلبی سرمایهگذاری میکنند یا روی داراییهای تقلبی حساب میکنند تا چک حقوقی برای زمانی که روزهای کاری آنها به اتمام میرسد فراهم کنند.
و پی خواهید برد که بیشتر مردم در بدهیهای واقعی سرمایهگذاری میکنند، نه داراییهای واقعی.
بخشهایی از کتاب
در ۲۸ می ۲۰۱۸، من به روزنامهفروشیها نگاه میکردم و خط به خط مجلهها را میخواندم، همه یک چیز را فریاد میزدند: «منو نگاه کن!»، «منو بردار!»، «منو بخر!»، «منو بخون!».
واضح است که مجلههایی که روی جلد آنها زنان زیبا و ماشینهای پرسرعت بودند با صدای بلندتری مرا صدا میزدند. با این حال جلد مجله «تایم» که ملایمتر بود نظر مرا به خودش جلب کرد و اینطور به من گفت که «تو باید منو بخونی». عنوان روی جلد این بود: «نسل من چطور آمریکا را ورشکسته کردند.»
آیا تا به حال یک پازل بزرگ هزار قطعهای را حل کردهاید؟ آیا ساعتها، روزها و گاهی اوقات هفتهها را در میان هزار قطعه گشتهاید تا در آخر قطعهای که در جستجوی آن بودید را پیدا کنید، همان قطعهای که پازل را کامل میکند؟
این مقاله مجله تایم آخرین قطعه پازل هزار تکهای من بود. پازلی که تصویری از گذشته، حال و آینده را خلق میکرد. لازم بود کتاب جدید من به نام «تقلبی» این مقاله جدید مجله تایم را نیز پوشش دهد. به این معنی که کتاب «تقلبی» باید دوباره نوشته میشد. این مقاله مجله تایم که در تاریخ ۱۸ می ۲۰۱۸ توسط «استیون بریل» نوشته شده بود، در مورد نخبههای دانشگاهی بود. بریل خودش یک نخبه دانشگاهی بود، کسی که به مدرسه خصوصی آمادگی نخبه «دیرفیلد» که در ماساچوست قرار داشت رفته بود و پس از آن از دانشگاه ییل و دانشگاه قانون ییل فارغالتحصیل شده بود.