دستان اصطلاحی در موسیقی ایران پیش و پس از اسلام؛ در لغت به معنی لحن و آهنگ و داستان و بهطور خاص، بهمعنای پردههایی بر دسته برخی از سازهای زهی.
دستان به مفهوم عام آن، یعنی سرود و لحن و آهنگ، در اصطلاحات دستانزدن (نغمهسراییکردن)، دستانساز و دستاننواز (نوازنده)، دستانسرا و دستانطراز (نغمهسرا)، و دستاننیوش (شنوندۀ آهنگ) بهکار رفتهاست.