دوران صفوی از مهمترین دورههای تاریخی ایران به شمار میآید، چرا که پس از نهصد سال از نابودی پادشاهی ساسانی یک حکومت متمرکز ایرانی توانست دوباره بر سراسر ایران روزگار ساسانی فرمانروایی نماید. بعد از اسلام، چندین حکومت ایرانی مانند صفاریان، سامانیان، طاهریان، زیاریان، آل بویه و سربداران روی کار آمدند، ولی هیچکدام نتوانستند تمام ایران را زیر پوشش خود قرار دهند و در تمام مناطق جغرافیایی ایران یکپارچگی پدیدآورند.
در آغاز حکومت صفوی، در قلمرو ایران تعداد پادشاهان و مدعیان سلطنت به سیزده تن می رسید و در این اوضاع بود که خاندان صفوی نهضت سیاسی و مذهبی خود را برای به دست گرفتن حکومت و تغییر مذهب ایران از تسنن به تشیع آغاز کرد و توانستند برای مدت طولانی مشروعیت اجتماعی خود را حفظ کند. این کار بزرگ به همت شیخ صفی الدین اردبیلی بنیان گذاری شد و سرانجام توسط شاه اسماعیل صفوی به تحقق پیوست و نتایج زیر را در برداشت:
- ایجاد وحدت ملی بر مبنای اعتقادات تشیع پویا
- ایجاد حکومت متمرکز و احیای وحدت سرزمینی
- تشکیل نیروی قزلباش و محافظت کشور در برابر دشمنان در شرق و غرب.
حکومت صفوی توانست از ایرانیان ملتی دوباره مستقل، خود محور، پرقدرت، و مورد احترام بسازد که مرز های ایران در زمان پادشاهی شاه عباس اول ، پنجمین پادشاه دوران صفوی، با مرزهای امپراتوری ساسانی برابر بود.
کتابی که میشنوید / پیش رو دارید از دو بخش با عناوین "در گوشه ی خانقاه" و "بر اورنگ پادشاه" تشکیل یافته است. در بخش اول شما ضمن آشنایی با مشایخ طریقت صفوی از اقدامات، شجاعتها، و از خود گذشتگیهای رهبران و پیروان طریقت صفوی آگاهی یافته و به مراحل تدریجی آماده سازی نهضت صفوی برای به دست گرفتن قدرت و بنیانگذاری پادشاهی در ایران پی خواهید برد. در بخش دوم نیز ضمن آشنایی با پادشاهان سلسله ی صفوی و شخصیت و اقدامات آنان در دوران زمامداری شان، پی خواهید برد که چگونه پادشاهان قدرتمند و خردمند ایران را به اوج قدرت و شکوفایی رسانده و پادشاهان نابخرد و هوس باز دسترنج دیگران را به نابودی کشانده و مردم را با ظلم و ستم مواجه نمودهاند.