کتاب باغ در حصار مصائب نشر انتشارات شهرستان ادب

پیکی سوار مرکب خون و خطر رسید راوی به گریه گفت که: «آنک خبر رسید» خون در دلم نشسته از آن ساعتی که سر با کاروان نیزه به دنبال سر، رسید راوی به گریه گفت: «سر شیرخواره نیز همپای میر قافله از این سفر رسید» پلکی دویده‌ام به تماشای روی ماه پلکی دگر به نیزه سری از «قمر» رسید همراهی‌ام به نوحه زمین و زمان کند تا بر دلم چه‌ها که از این رهگذر رسید باغ از تناوران بلندی تهی شده‌ست زخم، اینچنین مگر ز کدامین تبر رسید؟ بیتی اگر ز مثنوی آه بر لب است در دل مرا قصیده‌ی اندوه زینب است