کتاب ازدواج اجباری با ملکه سنسنا محمد رمضانی نشر انتشارات پیدایش

مردی روبه‌رویم بود. دراز کشیده بود روی زمین و مشعلی کنارش دیده می‌شد. چِت چِت چِت. مرد با صورت سیاه و چروکیده، با چشمان ریز نگاهم می‌کرد. «زود اومدی!» «زود؟» مرد گفت: «تازه چرتم گرفته بود.» خمیازه کشید. مشعل را برداشت و به سمتم گرفت. مشعل آرام می‌سوخت و نور ضعیفی پخش می‌کرد. چِت چِت چِت. گفت: «وای که چه خواب شیرینی بود!» مشعل را توی دستش تکان داد. صدها و هزاران جرقه‌ی سرخ و زرد و طلایی درخشیدند و همه‌جا را روشن کردند. چِت چِت چِت. حالا می‌توانستم اطراف را ببینم. غار بود شاید... یا تونل، یا چیزی شبیه آنها. دیوارها و سقف و کف کلاً از خاک و سنگ بود. لای این خاک و سنگ، جابه‌جا و لحظه‌ به لحظه نقطه‌هایی نورانی جرقه می‌زدند، می‌درخشیدند و به سرعت دور می‌شدند. چِت چِت چِت. نگاهم دنبال جرقه‌ها بود که مرد پرسید: «چی شد به این زودی اومدی؟» برگشتم طرفش. سر تکان داد و گفت: «خواب رو حرومم کردی.» گفتم: «من... من... من... کجا اومدم؟! اینجا... اینجا کجاست؟!» مرد بلند شد. چاق و کوتوله بود. گفت: «راه بیفت!» «راه بیفتم؟! کجا؟!» خندید. «کاریت نباشه، فقط بیا.» گفتم: «بیام؟! نمی‌خوام بیام! نمی‌خوام... اینجا هم... نمی‌خواستم بیام.» با دقت نگاهم کرد. «تو مگه سیاوش، فرزند خلیل و شهناز نیستی؟ بابات راننده تاکسی نیست مگه؟ مادرت جوونی‌هاش معلم نبوده؟» گفتم: «بابام راننده تاکسیه، اسم خودم هم سیاوشه. ولی...» «ولی چی؟» «نمی‌خوام بیام. اصلاً... اینجا هم نمی‌خواستم بیام. نفهمیدم چطور شد اومدم.» مرد چاق و کوتوله گفت: «نمی‌خواستی بیای ولی... اومدی و... خوش اومدی. خوش اومدی و...» «و چی؟» خندید. «بقیه‌اش رو هم باید بیای. بیای و کاری رو که لازمه بکنی.» «کار؟! چه کاری؟!» مرد باز هم خندید. «یه کار خوب... یه کار خیلی‌خیلی خوب...» بشکن زد و شروع به خواندن کرد. «جشن بزرگانه ایشالله مبارکش باد!» بشکن زدن را من هم تازه یاد گرفته بودم و دنبال فرصت می‌گشتم تمرین کنم. دستانم را به هم چسباندم، انگشتانم را قفل کردم و...