مرگ همسایهی آلمانی اولین مجموعه داستان فاطمه نقوی است. نویسندهای جوان که در این کتاب هفت داستان را کنار هم قرار داده که از منظرِ روایی و تکنیکی همدیگر را تکمیل میکنند. هفت داستانی که با وجودِ تفاوتهای جدی در موضوع و سوژه، از یک استراتژی مشترک سود میبرند و آن کشفِ گذشته است. داستانها با یک اتفاق ساده شروع میشوند، با بازگشت به رودبار بعدِ سالها که از زلزلهی سالِ شصت و نه شمسی میگذرد، با روایتِ حسرت زنی جوان از بچه نداشتن یا روایتی در اهمیتِ زنانِ سالخورده. این نقطهی آغازین بهتدریج گسترده میشود و با کمک خُردهروایتها و لحنهای بازیگوش راویان، وارد زمانِ ازدسترفتهای میشود که طیِ آن نطفهی اتفاقِ اول بسته شده. هجومِ تندبادگونهی گذشتههای دورونزدیک و سرک کشیدن آدمهایی که مُردهاند و حالا در داستان فرصت پیدا کردهاند یکبار دیگر خودی نشان بدهند. فاطمه نقوی با این تکنیکِ بازگشت زمانِ حال را دچارِ یک مسئلهی جدی میکند و آن اینکه انگار این تمام ماجرا نبوده و باید گذشته را احضار کرد. آدمهای او متفاوتاند و مملو از ماجرا. او نویسندهای است که توانسته از سوژههای بهظاهر عادی به پایانهایی بسیار متفاوت برسد، برای همین روندی که داستانها دارند، مخاطب را مجذوب خود میکند.