کتاب توسعه بدون خودرو نشر انتشارات مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران

تاریخ زندگی شهری به هزاران سال برمی‌گردد. در طول این مدت بسیار طولانی، همه شهرها به منظور رفع نیازهایشان اساساً وابسته با پیاده‌روی بوده‌اند. در این نوع شهرهای پیاده‌محور و بدون خودرو، نظام جابجایی در آنها مبتنی بر اصل «قابلیت دسترسی» بوده است. این ویژگی، همزمان با وقوع انقلاب صنعتی و ورود اتومبیل شخصی به درون شهرها به تدریج از بین می‌رود و شهرها به شکل فزاینده‌ای خودرومحور و نظام جابجایی در آن مبتنی بر اصل «سرعت‌یابی» می‌شود. اما با گذشت کمتر از دو قرن از عمر شهرهای خودرومحور، معایب آن آشکار شده و به تدریج از دهه ۱۹۶۰ به بعد، شاهد یک بازخوانی مجدد از کیفیت‌های شهرهای بدون خودرو از سوی سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان شهر در سراسر جهان هستیم. این کتاب به طور کلی، راه‌حل نجات توسعه شهریِ خودرومحور را نه در ساخت بزرگراه‌های بیشتر و گسترش شبکه حمل و نقل موتوری، بلکه ایجاد زمینه‌های پیاده‌روی و شبکه حمل و نقل غیرموتوری می‌داند. این سبک توسعه شهری، در دهه‌های اخیر، به دلیل ایجاد هم‌افزایی‌های مثبت‌تر و پایدارتر برای شهر و ساکنین آن، مورد توجه بسیاری از پژوهش‌گران، سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان شهر قرار گرفته است.