کتاب سیر عشق

شیدایی در طیفی از چیزها نمود پیدا می‌کند: لنگه‌ی صندلی که از سر بی‌خیالی از پا آویزان شده؛ نسخه‌ی معمولی از کتاب سیزارتای هرمان هسه که روی حوله کنار کرم ضد آفتاب جا خوش کرده؛ ابروهای خوش‌فرم؛ سربه‌هوایی حین حرف‌زدن با والدین؛ یا آن‌طور که عصرها در بوفه وقتی موس شکلاتی را مزه‌مزه می‌کند دستش را زیر چانه‌اش می‌گذارد. به غریزه، از توده‌ای از جزییات، شخصیت دخترک را تار به تار بیرون می‌کشد. همینطور که دراز کشیده و به پره‌های چوبی چرخان پنکه‌ی سقفی اتاقش نگاه می‌کند، داستان زندگی‌اش با دخترک را می‌نویسد. او دختری سودایی و زبل خواهد بود. به ربیع راز دل می‌گوید و پنهانی به دورویی دیگران می‌خندد. گه‌گداری مهمانی‌رفتن و معاشرت با سایر دخترها در مدرسه مضطربش می‌کند که این خود نشانی است از شخصیت حساس اما عمیقش. تمام این مدت تنها بوده و قبل از ربیع به هیچ‌کس اعتماد کامل نداشته. با هم بر لبه‌ی تخت او خواهند نشست و بازیگوشانه انگشت‌های‌شان را در هم قلاب می‌کنند. او هم مثل ربیع هرگز خیال نمی‌کرده چنین پیوندی بین دو انسان ممکن باشد. و اما بعد، یک روز صبح بدون هیچ نشانه‌ی قبلی دخترک رفته است و زوجی هلندی با دو پسربچه‌ی کوچک پشت میز آن‌ها نشسته‌اند. مدیر برایش توضیح می‌دهد که او و پدر و مادرش سر صبح هتل را ترک کرده‌اند که به پرواز ایرفرانس برسند. کل قصه قابل چشم‌پوشی است. این دو دیگر قرار نیست همدیگر را ملاقات کنند. به کسی چیزی نمی‌گوید. دخترک روحش هم از خیال‌پردازی‌های ربیع خبردار نمی‌شود. اما اگر داستان اینجا کلید می‌خورد ازاین‌روست که ــ با وجود تغییرات بسیار و بلوغ ربیع در بسیاری از زمینه‌ها با گذر زمان ــ برای دهه‌ها درک او از عشق دقیقا مبتنی بر همان ساختاری است که تابستان شانزده‌سالگی در هتل کاسا آل سور شکل گرفت. وی همچنان به احتمال درک متقابل آنی و همه‌جانبه و همدردی بین دو آدمیزاد و نیز به شانس پایان قطعی تنهایی اعتماد دارد. او بازهم برای نیمه‌های گمشده‌ی دیگری که در اتوبوس، راهروهای سوپرمارکت‌ها و قرائت‌خانه‌ی کتابخانه‌ها پیدا می‌شوند، تمناهای تلخ و شیرین این‌چنینی حس خواهد کرد. دقیقا همان حس شانزده‌سالگی را در بیست‌سالگی وقتی که ترمش را در منهتن می‌گذراند نسبت به خانمی دارد که سمت چپ او در قطار شمال C کنارش نشسته است. در بیست‌وپنج‌سالگی در دفتر معماری‌ای در برلین که دوره کارآموزی‌اش را می‌گذراند. در بیست‌ونه‌سالگی در پروازی بین پاریس و لندن بعد از مکالمه‌ی کوتاهی درباره کانال مانش با خانمی به نام کلوئه: احساس بازیابی ناگهانی پاره‌ای از وجودش که دیرگاهی است گم شده. برای آدم رمانتیک از نگاهی گذرا به یک غریبه تا رسیدن به یک نتیجه‌گیری اساسی و شکوهمند چند قدم کوتاه فاصله است: اینکه غریبه‌ی مذکور می‌تواند پاسخی جامع باشد به پرسش‌های ناگفته‌ی وجود. چنین شور و هیجانی به نظر پیش‌پاافتاده یا حتی مضحک به‌نظر می‌رسد اما همین تکریم غریزه را نمی‌توان سیاره‌ای خرد در منظومه‌ی کیهانی روابط دانست، چراکه خود خورشیدی است در مرکز که تمام آرمان‌های معاصر حول محورش در گردش‌اند.