مطبوعاتیان تاریخسازان مطبوعاتند و دانستههایشان از روی صحنه و پشت صحنه روزنامهها و مجلهها، خواندنی، ماندنی و از اهمیت بسیاری برخوردار است.
برای وقوف به زوایای پنهان و نیمه پنهان تاریخ مطبوعات افزون بر منابع مختلف، باید به سراغ دستاندرکاران روزنامهها و مجلهها رفت و برای ثبت آنچه در سینه دارند، با آنان به گفت و گو نشست و یادداشتهایشان را مکتوب کرد. چرا که دسترسی به منابع دست اوّل و استفاده از آنها قدم نخست برای نگارش تاریخ یک واقعه یا یک دوره خاص است. در باره بعضی از موضوعات و وقایع تاریخ معاصر ایران منبع قابل استنادی وجود ندارد. گردآوری اسناد و مکاتبات و سایر مدارک اطلاعاتی در مورد هر واقعه یا یک دوره خاص، تهیه سرگذشتنامههای خودنوشت، گفت و گو با برخی از افراد در باره زندگی و خاطرات حرفهایشان، بیان گزارش یک واقعه به وسیله عامل وقوع و مطلعان و یا نگارش تکنگاریها تا حدودی معضل کمبود و نبود را در این زمینه برطرف میسازند و موجب میشوند که گوشههایی از زوایای تاریک تاریخی روشن گردند.