کتاب شاد با هم
استفاده از علم روانشناسی مثبت برای رسیدن به عشق پردوام

پیشگفتار

کاش وقتی بیش از ۵۰ سال قبل روانشناس شدم، روانشناسی مثبت وجود داشت. درست­تر بگویم کاش این کتاب در آن زمان منتشر شده بود. در آن زمان بهترین مطلبی که می توانستیم ارائه بدهیم راهنمایی چند برای کمتر بدبخت و مغلوب بودن و توصیه­هایی به زوج­ها بود که چگونه بجنگند تا ویرانگری کمتری ایجاد شود. امّا این کتاب دستور کار متفاوتی دارد: به جای تلاش برای به حداقل رساندن بدی­ها و منفی­ها به این توجه دارد که چگونه زوج ها می توانند روابطی مطلوب داشته باشند. من زندگی­ام را وقف این موضوع کرده­ام که چگونه می توانم زندگی بهتری داشته باشم. وقتی وارد حیطه روانشناسی شدم همه توجه ما روی مطالعه و درمان بیماری های ذهنی و روانی بود. من هم کارم را با مطالعه روی احساس درماندگی و افسردگی شروع کردم. من دنبال راه­هایی می گشتم تا آنچه را که بدتر از هر چیز دیگر در تجربه انسانی است التیام بخشم.
وقتی کارم سرگرفت، از اینکه روانشناسی به بیماری ذهنی بپردازد راضی نبودم. حتی اگر می­توانستیم به شکلی راهی برای درمان مسایل روانی پیدا کنیم، نمی توانستیم به آن شکلی که می­خواستیم به سلامتی ذهنی برسیم حتی اگر کاملا موفق می شدیم که همه مسایل روانی را از میان برداریم - که البته در چنین موقعیتی نیستیم- بهترین کاری که از دست ما ساخته بود این بود که به صفر برسیم. از این رو برای از بین بردن رنج و ناراحتی، روانشناسی مثبت را مطرح کردم که روی چیزهایی متمرکز می شد که به زندگی طراوت بیشتری می بخشید.
وقتی من و همکارانم بیست سال قبل روانشناسی مثبت را مطرح ساختیم، در پی آن بودیم که به زندگی مردم سروسامان بدهد. این روش علمی به مردم امکان می دهد که انتخاب­های مدبرانه بکنند و مدارس، تجارت­ها، خانواده­ها و جوامع جالب بسازند.
روانشناسی مثبت به خوبی در این مسیر حرکت می کند. پژوهشگران از روش های موفقی برای یادگیری، مدیریت و رابطه برقرار کردن با دیگران و خدمت به آنها استفاده می کنند. کسانیکه از این روش استفاده می کنند از این پژوهش برای ایجاد تحول در آموزش، تجارت و پزشکی و جامعه بطور وسیع استفاده می نمایند.
این اولین کتابی است که از روانشناسی مثبت در زمینه روابط عاشقانه استفاده می کند. لازم نیست زوج­ها را مجبور کنیم که با هم روابط بهتر و جنگ و جدال کمتری داشته باشند. به جای آن می توانیم به زوج­ها کمک کنیم تا روی شکوفایی زندگی­شان کار کنند. برای رسیدن به یک روابط شکوفا و لذت­بخش پنج عامل در میان است: احساسات مثبت، مشغولیت، روابط، هنجار و موفقیت. در این میان رابطه و روابط نقش حساس­تری بازی می کنند. روابط زن و مرد می تواند مهمترین بخش یک زندگی شاد و شکوفا باشد. کریس پترسون، همکار، دوست و یکی از بنیان­گذاران روانشناسی مثبت همه حرف های ما را خلاصه می کند: "دیگران هم مطرح هستند."
سوزی پیلگی یاولسکی و جیمز یاولسکی نویسندگان کتاب حاضر هستند. من برای اولین بار سوزی را ده سال قبل ملاقات کردم. او در برنامه روانشناسی "منیّت ما" در دانشگاه پنیسلوانیا شرکت کرده بود. او یک دانشجوی عالی بود و به عنوان یک نویسنده شخصی برتر و واجد شرایط است.
سابقه آشنایی من با جیمز از این هم طولانی­تر است. با او به محض مطرح شدن روانشناسی مثبت آشنا شدم. او یک فیلسوف جوان و پر انرژی بود که روانشناسی مثبت را درک می کرد. و از توانمندی بالقوه آن برای بهبود حال و روز مردم آگاه بود. او دنبال زندگی­ای می گشت که قهرمان او ویلیام جیمز آن را معرفی کرده بود.
سوزی و جیمز به عنوان یک زوج موفق­اند. آنها از کیفیت لازم برای نوشتن این کتاب برخوردارند. آنها نه تنها از روانشناسی مثبت بهره می گیرند بلکه از آن در زندگی مشترک خود استفاده می کنند.
روانشناسی مثبت ریشه های عمیق در فلسفه دارد. سوزی و جیمز پژوهشی علمی درباره این موضوع مهم انجام داده­اند و براساس آن به قلمی قدرتمند این کتاب را نگاشته­اند.
این کتاب بر این مطلب تاکید دارد که گرچه روابط ساده نیستند، اما می توان آنها را با تمرین مهارت­های کلیدی بهبود بخشید. سوزی می گوید"عشق یک فعل فعال است".
این کتاب براین تاکید دارد که روابط در زندگی مشترک وقتی بهبود می­یابد و شکوفا می­شود که به جای متمرکز شدن روی آنچه که می توانید بدست آورید، روی آنچه که به این روابط می­دهید، تمرکز یابید. سوزی و جیمز معتقدند اگر رابطه زناشویی و زندگی مشترک در شکل مطلوب باشند به ما کمک می کنند که اشخاص بهتری شویم. این دقیقاً همان چیزی است که همسرم، ماندی و من تجربه کرده­ایم: ما به خاطر روابط­مان به انسان­هایی بهتر تبدیل شده­ایم.
از شما دعوت می کنم درک کنید چرا روش های پیشنهاد شده در این کتاب موثرند. مطالب این کتاب را به دقت بخوانید، تمرینات آن را انجام بدهید و آنچه را که می توانید بیاموزید در روابط امروزتان لحاظ کنید.

دکتر مارتین سلیگمن

شاد بودن با همسر یا شریک زندگی­تان یکی از بزرگترین لذت­های زندگی است. همه ما البته می خواهیم شاد باشیم و پیوند ما با دیگران زندگی را شادتر، محکم­تر و رضایت­بخش­تر می­کند. شادی به اتفاق دیگران ساده­ترین و طبیعی­ترین کاری است که در جهان وجود دارد.
با هم شاد بودن یکی از بزرگترین چالش­هایی است که زندگی در برابرمان قرار می دهد. با این حال با هم به خوشبختی و شادمانی رسیدن غیرممکن به نظر می رسد. و از این روست که ممکن است بعضی فکر کنند اگر تنها باشند می توانند خوشبخت­تر باشند.
و با این احوال همین اشخاص­اند که می توانند ما را شاد یا غمگین سازند.
گرچه اطلاعات و تمرینات این کتاب را می توان در هر رابطه ای به کار برد، اما توجه ما در این کتاب به روابط عاشقانه و زندگی زناشویی است. تاثیر روابط عاشقانه روی خوشبختی و شادمانی ما بسیار زیاد است. وقتی این رابطه خوب باشد، برای­مان دشوار است که فکر کنیم چیزی می تواند ما را شادتر کند. و اگر این رابطه بد باشد، به نظرمان می رسد چیزی بیش از این رابطه نمی تواند ما را مغلوب کند.
خوب، نظر شما چیست؟ درباره شما چه می توان گفت؟ روابط عاشقانه و زندگی مشترک شما چگونه برگزار می شود؟ و چرا علاقمند به خواندن کتابی هستید که درباره شاد بودن با همسرتان بحث می کند؟ آیا این بدین معناست که شما در رابطه ای قرار دارید که می خواهید آن را بهتر کنید؟ یا نه در رابطه­ای به سر می برید که از آن رضایت ندارید و حالا می خواهید با خواندن این کتاب این رابطه­ی ناخوشایند را خوشایند کنید؟ شاید از روی یاس و نومیدی این کتاب را برای خواندن انتخاب کرده­اید. شاید احساس می کنید اسیر هر عشقی که بشوید پر دوام نیست و رابطه زناشویی شما به جدایی و طلاق منتهی می شود. و شاید به این دلیل است که شما هم اکنون در یک رابطه عاشقانه به سر نمی برید؟
اینها جملگی دلایل بزرگی برای انتخاب این کتاب هستند. و ما می توانیم شما را مطمئن کنیم که انتخاب درستی کرده­اید؛ نه به این دلیل که خواندن این کتاب بطوری جادویی و بی آنکه تلاش بکنید روابط رویایی شما را تحقق می بخشد. هیچ چیزی نمی تواند این کار را بکند. بلکه از آن جهت که این کتابی با تمرینات متعدد است که براساس دهه های طولانی از پژوهش های علمی صورت خارجی پیدا کرده است.
این اولین کتابی است که روانشناسی مثبت را در زمینه روابط صمیمانه مطرح می سازد. هر دو ما بیش از یک دهه است که روی روانشناسی مثبت کار کرده­ایم. ما به استناد پژوهش­های گسترده می دانیم که چه عواملی تولید روابط عاشقانه می کنند. وقتی ازدواج کردیم متوجه شدیم که این ازدواج فرصت های جدید مختلفی را پیش روی ما قرار داد تا این پژوهش را مورد استفاده قرار دهیم. گرچه کتب مختلفی وجود دارند که در این باره نوشته شده اند که زوج­هایی مانند ما می توانند از آن استفاده کنند، اما کسی آنها را به شکلی تدوین نکرده که بتوان از آن به راحتی استفاده کرده.
وقتی به کار در زمینه به کاربردن روانشناسی مثبت ادامه دادیم، سوزی پیشنهاد کرد که کارگاهی آموزشی برگزار کنیم تا بدانیم آیا زوج های دیگر هم این اطلاعات ارزشمند را رعایت می کنند یا نه. از این رو در سال ۲۰۱۳ یک کارگاه آموزشی درباره "روابط عاشقانه و پژوهش" در زمینه روانشناسی مثبت پیشنهاد دادیم. از استقبال مردم شوکه شدیم. از آن به بعد درباره این موضوع کارگاه­هایی در اقصی نقاط جهان دایر کردیم.
حالا از اینکه توانسته­ایم این اطلاعات را در قالب کتابی به شما عرضه کنیم به هیجان آمده­ایم.
ما این کتاب را به همه کسانی تقدیم می کنیم که در یک رابطه عاشقانه بسر می برند. می خواهیم این اشخاص شادترین، سالم­ترین و موفق­ترین اشخاص باشند. ما مدعی نیستیم که اگر همه مطالب این کتاب را رعایت کنید هیچ مشکلی در رابطه زناشویی خود نخواهید داشت، نمی گوییم که روابط زناشویی­مان هیچ عیب و نقصی ندارد، نمی گوییم اگر شما توصیه­های این کتاب را رعایت کنید تا ابد در شادی و خوشبختی به سر خواهید برد. باور کنید که زندگی ما هم همیشه آفتابی و همراه با رنگین­کمان نیست. ما به جای یک قصه شاه و پریان که آخرش همه چیز به خیر و خوشی برگزار می شود، به تلاش های آگاهانه معتقدیم. نه اینکه می توانیم به شکل جادویی به رابطه رویا های خود برسیم، بلکه می توانیم به روابطی زیبا در جهان واقعی دست پیدا کنیم.
توجه داشته باشید ما عنوان این کتاب را "۱۳ اقدام برای یک ازدواج سعادتمند"، "راهنمای کامل زندگی زناشویی" یا " آنچه را باید در ارتباط با روابط عاشقانه خود بدانید"، نگذاشتیم. گرچه اینها عناوینی خوشایند هستند، ولی معتقدیم که در اصل این عناوین گمراه­کننده هستند. ازدواج یک لقمه گوشت نیست که احاطه برچند اقدام همیشه نتایجی عالی برجای بگذارد و نه آنقدرها ساده­اند که هر کسی بتواند راهنمای کامل آن باشد زیرا هر ازدواج و هر زندگی زناشوئی با مشکلات متعدد خاص خودش روبه روست.
ما معتقدیم که همانطور که در ورزشگاه روی بدن­مان کار می کنیم، باید روی روابط­مان هم کار کنیم. آمادگی جسمانی بطور جادویی حاصل نمی شود بلکه نتیجه تلاش پیگیر و مستمر است. و این تلاش باید مدبرانه هدایت شود. به همین دلیل است که از مربیان ورزش نظر خواهی می­کنیم و هر مربی خوبی به شما خواهد گفت که چقدر مهم است که عادات تمرینی مناسب برای خود پیدا کنید تا بتوانید از ورزشگاه و تجهیزات آن به خوبی استفاده کنید. همین مطلب درباره روابط هم صدق می کند. تلاش مستمر و عادت های خوب ضرورت دارند و وقتی نتایج کارمان را می­بینم و به درک بهتری می رسیم و رابطه ما با همسران بهبود می یابد، انگیزه پیدا می کنیم که حتی سخت­تر تلاش کنیم. این سخت­تر کار کردن همیشه مشکل نیست بلکه بعد از مدتی طبیعی می­شود. برای رسیدن به روابط بهتر باید به پژوهشگران در حوزه روانشناسی مثبت توجه کنیم تا از آنها توصیه بگیریم.
درباره برقراری روابط مناسب با همسران بقدری توصیه و نصایح روان شناختی و فلسفی وجود دارد که امکانش را نداریم همه آنها را در یک جلد کتاب بگنجانیم. از این رو سعی کرده­ایم برخی از بهترین توصیه­ها را انتخاب کنیم که روشن و شفاف باشند و بتوان بلافاصله از آنها استفاده کرد. اگر شما بخواهید از توصیه های این کتاب بهره بگیرد و همسر و شریک زندگی­تان به این کار علاقمند نباشد، نترسید. همین که شما به توصیه­ها عمل کنید به شما و رابطه شما سود فراوان می­رساند.
هنگامیکه این کتاب را می­خوانید وقت صرف کنید و تمرینات هر فصل را انجام بدهید. اگر تمرین و اقدامی در کار نباشد، رفتن به ورزشگاه و سالن ورزشی بی­فایده است. خواندن مطالب کتاب به شما کمک می کند. اگر این کار با انجام دادن تمرینات همراه باشد از آن بهره بسیار بیشتری خواهید گرفت.
خواه شما به تازگی ازدواج کرده باشید یا از ازدواج شما پنجاه سال گذشته باشد، اگر مجرد هستید و هنوز ازدواج نکرده­اید، از شما دعوت می کنیم این کتاب را بخوانید. این کتاب را به حساب دعوت به ورزشگاه بگذارید و بدانید که با رعایت آنچه روانشناسان و فیلسوفان می گویند، به عشقی پر دوام می رسید.

شنبه ۱۶ ژانویه سال ۲۰۱۰، روزی برخلاف معمول آفتابی بود که مردن زمستان را در فیلادلفیا بشارت می داد. آن روز شنبه را مانند همه شنبه­ها به نرم دویدن در خیابان­های اطراف شروع کردم. پیراهن و شلوار گرمکن کم وزنی پوشیده بودم، آن هم بعد از برف و بوران چند وقت پیش که هوا را به شدت سرد کرده بود. هوا بسیار مطبوع بود. شنبه آن روز، روزی فوق­العاده بود که هرگز آن را فراموش نخواهم کرد. آن روز درباره کل زندگی­ام به رویا فرورفتم. روز ازدواجم؛ وقتی در جاده های آشنای دوران کودکی می دویدم. در حالیکه آفتاب روی صورتم می تابید با خود فکر کردم که آفتاب باشکوه و لذت­بخش وعده عمری سرشار از خوشبختی و شادمانی می داد. از آخرین تپه بالا رفتم، احساس پیروزی می کردم.
شش ساعت بعد کنار محراب کتیدرال سن پیتروسن پال، بزرگترین کلیسایی کاتولیک در پنسیلوانیا ایستاده بودم. خوشحال بودم که با جیمز، مردی جذاب ازدواج کرده­ام تا آینده ای تابناک پیش روی خود داشته باشم. وقتی از کلیسا درآمدیم به بستگان و عزیزانی که به عنوان شاهد آمده بودند لبخندی زدم. ترومپت­نواز یکی از سمفونی­های بتهوون را به گوش حاضران می رساند. در این زمان جیمز وارد شد و همراه با ترومپت سرودی خواند.
به یاد روزی افتادم که جیمز با دانش و اطلاعات فراوان خود مرا به حسرت انداخته بود. نمی توانستم خوشحال نباشم. انگار گذشته و آینده من درهم آمیخته بود. احساس نشاط و سرزندگی می کردم، احساس مثبت داشتم. این اولین روزی بود که با هم زندگی می کردیم. من خوشبین تصور می­کردم که این احساس خوشایند عشق برای همیشه دوام خواهد داشت.
در بالکن آپارتمان کوچک، در یک مجتمع ساختمانی در یکی از برج­های فیلادلفیا نشسته بودیم. در فاصله ای حدوداً دور از ما رودخانه دلاویر جاری بود. به آن چشم دوخته بودم. آفتاب زمستان برخلاف معمول شانه­هایم را گرم می کرد. به یاد روز گرم دیگری افتادم روزی که ازدواج کردم. به یاد یکی از ترانه­های بیتلز به نام "آنچه تو احتیاج داری عشق است. عشق، تنها چیزی است که تو به آن نیاز داری" افتادم.
به یاد دارم فکر می کردم آن عشق سوزان که میان من و جیمز وجود دارد کافیست تا ما را کنار هم نگه دارد. فکر می­کردم چه در روزهای خوب و چه در روزهای بد، داشتن یک عشق پر دوام در شرایطی که ما در کنار هم هستیم ادامه­دار خواهد بود. فکر می کردم ما به اندازه کافی به هم عشق داریم که از سد هر مانعی در زندگی­مان بگذریم. این فکر و احساس من در آن روز آفتابی، در ماه ژانویه بود.
حالا که سال­ها از ازدواج ما می گذرد، اینجا نشسته و در این فکرم که آیا عشق تنها چیزی است که ما به آن نیاز داریم؟ اگر چنین است درباره آن زمان­هایی که نسبت به شریک زندگی­تان آنقدرها احساس عشق نمی کنید چه باید گفت؟ ممکن است پیوسته آنچه را که شما خواسته­اید فراموش کند، از آن بدتر درخواست های شما را نادیده بگیرد. شما به او التماس می کنید که ورزش کند، وقت­شناس باشد یا دفترش را در خانه مرتب نگه دارد، امّا او به همه اینها بی­توجهی کند. حالا چه می کنید؟
آیا برای آنکه احساس عشق بکنیم باید در همه لحظات عاشقانه باشیم؟
اگر اینگونه باشد من و جیمز در مخمصه بزرگی گرفتاریم. همه زوج­هایی که من می شناسم با این قضیه روبه رو هستند. بنابراین اگر همه­اش احساس نباشد، چه عاملی سبب می شود که یک زوج با هم خوشبخت شوند؟ چگونه می توان عشق پر دوام ایجاد کرد؟

بعد از پشت سر گذاشتن حدود نیمی از زندگی­ام- حدوداًّ بیست سال-، کار کردن با رسانه­ها در شهر نیویورک و بعد ازدواج کردن در ۴۰ سالگی، حالا می فهمم که چگونه تحت­تاثیر این گفته ها درباره­ی عشق بوده­ام. برخلاف شوهرم جیمز که بیشترین وقتش را صرف شنیدن سمفونی های زیبای بتهوون می کرد، من در این فکر بودم که با توجه به آنچه دیده­ام و شنیده­ام، ازدواج چه شکل و شمایلی باید داشته باشد. من هنوز به داستان­های عاشقانه مندرج در کتاب­ها فکر می کردم. کاری که بسیاری از زنان جوان می کنند. اگر به صحبت رسانه­ها فکر کنید، روزی عاشق می شوید، روزی ازدواج می کنید و بعد از آن تا پایان عمرتان با هم زندگی می کنید. پایان داستان.
اشکال داستان­های پریان این است که آنها تنها به دو بخش اولیه مطلب پایبند هستند: عاشق شدن و بعد ازدواج کردن. در بخش اول داستان وارد خیال و رویا می شوید که کسی را پیدا کنید یا عاشق او شوید، کسی که شریک زندگی کامل و بی کم و کاست شماست، همان شخص بخصوصی که می­خواهید بقیه عمرتان را با او بگذرانید. شما وقت و پول فراوانی صرف می کنید تا یک شریک زندگی برای خود پیدا کنید. با هم قرار ملاقات­های متعدد می گذارید و همه اینها برای این است که همسر مناسب خود را پیدا کنید. وقتی این شخص خاص را پیدا می کنید و پس از آنکه با دوستان و بستگان و خانواده او ملاقات می کنید، اگر همه چیز به خوبی رو به راه باشد نوبت به پیشنهاد ازدواج می رسد.
در اینجا به دومین بخش داستان می رسیم: ازدواج کردن. در دوران نامزدی خود را برای ازدواج آماده می کنید: دنبال بهترین لباس می گردید، نوازندگان مراسم ازدواج را انتخاب می کنید، بهترین عکاس را پیدا می کنید، غذایی را که باید سرو کنید مشخص می سازید، حالا نگوییم که تعیین می­کنید هریک از مدعوین روی کدام صندلی بنشینند. و این فهرست ادامه دارد. آیا همه این فعالیت­ها برای رسیدن به شادی و لذت بردن در یک روز، به نظرتان آشنا می رسد؟
عاشق شدن یک تجربه حیرت­انگیز است. ازدواج می تواند جادویی باشد (ازدواج! که از این مهم بهره داشت) این قطعاً ارزش آن را دارد که در این دو مورد تلاش کنیم. اشکال اینجاست که داستان­های پریان کلمه ای درباره مرحله سوم نمی گویند. حال آنکه مرحله سوم طولانی­ترین بخش داستان است. کسی به ما نمی گوید که چگونه این مرحله را به اجرا بگذاریم. امّا اگر بخواهیم ازدواج­مان در تمام مدت عمرمان دوام آورد، آیا درست این نیست که برای آن خوب تدارک ببینیم؟ ما مشمول کمک های فراوان از طرف خانواده، دوستان، برنامه­ریزان ازدواج و غیره هستیم تا خود را برای آن روز خاص آماده سازیم. امّا درباره سال­های در پیش چه می دانیم و چه می توانیم بکنیم؟ چه کسی می تواند به ما کمک کند که خود را برای این موضوع آماده سازیم؟ تصور کنید جزیی از کارهایی را که برای روز ازدواج­مان تدارک می بینیم، برای روزهای بعد از ازدواج­مان تدارک ببینیم. تنها روز ازدواج مطرح نیست بلکه مهم این است که در سایر روزهای سفر چه کار می کنیم.
در سایر زمینه های زندگی­مان، البته، باید دقیق باشیم تا به نتایجی که می خواهیم بدست آوریم برسیم. کسی نمی گوید که اولین شغلی که انتخاب می کنید برای همیشه شغل شما خواهد بود همانطور که کاشتن چند بذر تبدیل به باغچه و باغی پر از سبزیجات خانگی بامزه نمی شود.
با این حساب به سوال اولم باز می گردم: چه عواملی سبب می شوند که یک زوج برای همیشه در کنار هم شادمان باشند؟ مشخصا تنها عاشق هم شدن کافی نیست، یک روز جادویی و آرمانی را برای ازدواج ترتیب دادن هم کافی نیست. پس چه باید کرد؟ اگر همه تلاش­مان را بکنیم می­توانیم کارمان را به یک شغل و حرفه تبدیل کنیم، اگر تلاش­مان را بکنیم می­توانیم بذرها را به سبزیجات سالم تبدیل کنیم، اگر تلاش­مان را بکنیم می­توانیم یک سالن ورزشی را به آمادگی جسمانی تبدیل کنیم. اما چه می توان کرد تا یک ازدواج را تبدیل به رابطه ای عاشقانه برای تمام عمر تبدیل کنیم؟ از آنجایی که در کتاب های پریان ننوشته اند که بعد از ازدواج چه می توانیم بکنیم تا ازدواج­مان پایدار باقی بماند، فکر می­کنیم که این حادثه خود به خود اتفاق می افتد. و البته این چیزی نیست که در زندگی عادی، در این جهان هستی اتفاق افتد. با این حساب چه باید کرد؟
اجازه بدهید که من با توجه به زندگی خودم بیشتر توضیح بدهم.
بعد از کارم در رسانه­ها تصمیم گرفتم که به کار نویسندگی برای خودم بپردازم. جیمز در زمینه کاری خودش فعالیت می کرد و در زمینه روانشناسی مثبت در دانشگاه پنسیلوانیا درس می داد. اینگونه بود که ما یکدیگر را ملاقات کردیم. هدف­مان این بود که بدانیم چگونه می توان به یک زوج خوشبخت تبدیل شد. به خصوص وقتی رابطه ما شروع شد نسبت به این موضوع حساس شدیم.
در همین زمان بود که من برای یکی از مجلات آمریکا درباره "زوج خوشبخت" مقاله­هایی می نوشتم. مضمون حرف من این بود که چگونه زوج­ها می توانند با روانشناسی مثبت به یک ازدواج پایدار برسند. به خصوص سه موضوع مهم مطرح بود: استفاده از روانشناسی مثبت در زندگی روزانه، ایجاد یک اشتیاق سالم و هماهنگ و اندیشیدن به مواقع خوب به جای توجه کردن به از بین بردن مسائل.
من در مقالاتم نوشتم و به این نتیجه رسیدم که ازدواج شاد همیشگی، هرگز خود به خود بوجود نمی آید.
در آن زمان نمی دانستیم امّا بررسی های ما منتهی به کتابی شد که هم اکنون می خوانید. وقتی ما زندگی مشترک­مان را شروع کردیم و روانشناسی مثبت را مدنظر قرار دادیم، طبیعتا علاقه پیدا کردیم که بیشتر درباره شاد زیستن با یکدیگر بررسی کنیم. به خصوص زمانی که از هیجان روزهای نخست ازدواج گذشته بود. از آن زمان به بعد ما همواره سعی کردیم برای رسیدن به رضایت خاطر همیشگی تلاش کنیم.
ما به این نتیجه رسیدیم مقالاتی که من می نوشتم در واقع اشاره سطحی و مختصر به روانشناسی مثبت بود و حالا که ما ازدواج کرده­ایم بهتر است صحبت درباره آنچه زوج­ها را خوشبخت می کند از حد حرف به درآید و به تحقیقاتی در این زمینه منتهی شود. من پیشنهاد کردم که این کتاب را به اتفاق بنویسیم تا بیشتر بتوانیم به عمق این علم برسیم. جیمز موافقت کرد و این ازدواج ما را استحکام می بخشید. این موضوع در آن واحد شرایطی را ایجاد کرد که دیگران هم بتوانند از آن استفاده کنند.
در باقیمانده این فصل شما را با روانشناسی مثبت آشنا می کنیم و توضیح می دهیم که چرا برای برقراری روابط رمانتیک مفید واقع می شود.

***

***