ابوهلال عسکري از اديبان بزرگ عربينويس ايران است. در اين رسالة کوچک، اشارات ارزشمندي به فرهنگ ايران باستان دارد و توقيعات و فرمانها و اندرزهايي از اردشير بابکان، انوشيروان، قباد (شيرويه) پسر خسروپرويز آورده است. با شواهدي که در کتاب آمده ادامة اين فرهنگ (توقيعنويسي و اندرزفرمايي) را در نزد برمکيان ( وزيران با نفوذ خلفاي عبّاسي) ميبينيم. اهميت ديگر اين رساله در اين است که در آن دو جملة قصار به زبان پهلوي آمده است که متأسفانه دچار تحريف شده بودند امّا مصحّح کتاب صورت درست پهلوي و معناي آنها را توضيح داده است.