شاه نعمتالله ولی یا همان سید نورالدین نعمتالله بن محمد بن کمالالدین یحیی کوه بنانی ماهانی کرمانی از شاعران و عارفان نامی ایران بود. شاه نعمتالله از اقطاب و عرفای سدهی هشتم و نهم هجری به شمار میرود. طریقت جدید او در تصوف، پیروان سایر طریقتها را نیز تحت تأثیر خود قرار داد. او در طریقه ی تصوّف، بنیانگذار سلسلهی مشهور نعمتاللهی میباشد و در راه طریقت و سیر و سلوک مقامی بلند داشتهاست.
از آثار وی علاوه بر دیوان شعر باید به این موارد اشاره نمود: «نصیحت ملوک» و «نکات صغیر» و «شرح گلشن راز» و «معرفت نفس» و «مهدیة» و «برزخیة» و «أمانت» و «شرح فاتحة» و «شرح اخلاص» و «منهاج المسلمین» و «هدایت» و «مکاشفة» و «فیوضات».
دیوان شاه نعمتالله ولی دارای قصاید، غزلیات، ترجیعات، مثنویات، قطعات، دوبیتیها و رباعیات است.