کتاب بلندای عشق نشر انتشارات نظری

شب آمد و دلم هوای خانه گرفت خانه کجاست؟ دل خانه را بهانه گرفت به خانه چون ز خانه‌دار نشد اثری اشکم ز دیده چو سیلاب روانه گرفت حبیب من ز کوی ما قصد رحلت کرد هوای مرگ در دلم آشیانه گرفت تیر غم ز بخت بدم ز هر طرف مرا در سوگ یار مهربان نشانه گرفت بزد شراره بر خرمن هستی من زبانه کشید، رقم فسانه گرفت سحرم سرشک دیده ره بگشود شب بیامد و گریه شبانه گرفت در شگفت‌ام این فرشته را پیک اجل ز چه رو نابکارانه در میانه گرفت گل ز باغ جان این چرخ کجمدار دانه دانه هم ز گلشنِ زمانه گرفت یار من شمع و جمشید چو پروانه آن آخرین شعله شمع، آه پَرِ پروانه گرفت