کتاب پریشان یادها نشر قطره

یارب دگرگون ساز اوضاع جهان را بگسل ز هم نظم زمین و آسمان را این آسمان و این زمین بگسسته بهتر در سوگ تو دیگر نمی‌خواهم جهان را عفریت زشت مرگ بال خویش بگشود بشنو صدای شیون و آه و فغان را در خاک سرد و تیره خفتی وای بر من بردی ز دل شور و ز تن تاب و توان را ای خاک سرد آغوش بگشا خانه بتکان نیکو نگهدار حرمت این میهمان را بر دل نشسته زخم داغ این مصیبت داغی که در آتش کشیده جسم و جان را با اشک خون آمیز و آه سرد سازم گاهی دوای درد این درمان آن را اما بگو ‌ای نازنین درمان چه سازم زخم عمیقی که خلد روح و روان را؟ دیدم ترا در خواب در دشت شقایق کردم ز دیدار تو روشن دیدگان را گفتم ترا: «ای مه چه زود و نابهنگام نوشیدی آخر جام تلخ شوکران را؟» گفتی: «مگریید از برای من که ایزد خود خوب داند منطق سود و زیان را دامن‌کشان رفتم ز جمع دوستان لیک بنگر ببین این باغ زیبای جنان را جایی که من هستم به هیچ حالت نگنجد محدوده‌ی اندیشه و وهم و گمان را» گفتم که: «در هجر تو آخر چون توان زیست؟» گفتی: «عیان کن آتش درد نهان را