شعر، رقصاندن واژهها در ارکستری است که نوآوری ادبی، دانش و تسلط معنایی و واژه آرایی در زبان و نیز ذوق و قریحه ی خداداد، جای دف ونی، بربط و تنبک و تنبور می نشینند و مخاطب را به حظی روحانی نایل می کنند.
مجموعه ی حاضر، بخش نخستِ مجموعه ی کامل تری از سرودههای این جانب است که با قالب های مختلف عروضی، در وصف شوروحالِ شادی آفرین وروحانی هنگام صبح و سپیده و سحر سروده شده؛ دستمایههایی اجتماعی از ایهام دارند و دارای ریتم و آهنگی هستند که به خواننده و شنونده احساسی امید بخش برای ورود به روزی دیگر از روزهای زندگی، تزریق می کنند.