کتاب صبح و شادی با غزل
مجموعه اشعار شورانگیز در وصف صبح و سپیده

درآمد ناشر

جایی که خورَد ناخن مطرب به رُباب
آنجا که بوَد به دست ساقی مِی ناب

صد کلّه ی کاووس به یک کاسه ی چنگ
صد جامه ی جمشید به یک جام شراب

«یغمای جندقی»

فرانسیس بیکن فیلسوف شهیر سده ی هفدهم بریتانیا، شعر را نماینده ی پندار آدمی می داند و پندار را از قوانین حاکم بر اشیاء فارغ می شمارد. والتر هوراشیو پاتر، دیگر ادیب و سخنور انگلیسی سده ی نوزدهم میلادی، از نزدیکی بی شائبه ی شعر و موسیقی سخن می راند و اسباب نزدیکی آن دو را وزن و قافیه می داند. او شعر را انبان جمله هنرها می خواند.
سخن های موزون و مُقفّی خیال انگیز است؛ حال اگر سخن در ذات خود خیال انگیز باشد، با وزن و قافیه بسی خیال انگیزتر خواهد شد. نمونه ی چنان سخنان جان فزایی، بی اغراق در چامه ی قوی مایه ی برادر بزرگوار و هنرمندمان، جناب آقای دکتر ناصر زورقی به چشم می خورَد. سخن نغز، طرب انگیز، اندیشه ی بلند و قدرت کلام از جمله ویژگی های اشعار وی است که اکنون پیشِ روی خوانندگان محترم قرار دارد.
جای بسی خُرسندی و سپاس است؛ زیرا نشر پرنیان اندیش بار دیگر توفیق یافت تا از نویسنده ای پُرتوان و صاحب اندیشه از خطّه ای با مردمان سربلند و دل سوخته، سیستان و بلوچستان، اثری به دوستداران فرهنگ این سرزمین تقدیم نماید.
امید که ادب دوستان به جان بپذیرند و بپسندند. سرانجام، از زحمات همکاران این مجموعه ی فرهنگی، به ویژه سرکار خانم مهندس عصمت گلزار کمال قدردانی را به عمل می آورم.

عُمری به وفای او نظر دوخته ایم
در سینه، چراغ لاله افروخته ایم

گویند که شرط وصل او سوختن است!
ما نیز به قدر وسع دل سوخته ایم

«حجت الاسلام و المسلمین محمدعلی خسروی»

دکتر سپهر انصاری
مدیر نشر پرنیان اندیش

دکتر ناصرزورقی (شهرکی) فرزند شادروان ولیدادزورقی، متولد سال ۱۳۴۲ در بخش شهرکی ونارویی زابل، تحصیلات ابتدایی، راهنمایی و متوسطه ی خود را به ترتیب در روستاهای پلگی علیا، جزینک و شهر زابل سپری کرد. سپس باورود به مرکز تربیت معلم شهید مطهری زاهدان وفراغت از تحصیل، درسال ۱۳۶۳به استخدام آموزش و پرورش منطقه ی بمپور درآمد.
هر کسی زندگی تحصیلی و شغلی ِمخصوص ِخود دارد و نکته ی منحصر به فرد در زمینه ی تحصیلات دانشگاهی ایشان، تنوع وتعدد مدارک وتجارب تحصیلی وی در مقاطع ورشته های مختلف، اعم از علوم ریاضی و تجربی، ادبیات فارسی، جغرافیا، علوم تربیتی، مدیریت آموزشی و فلسفه، همه با رتبه ی اول یا ممتاز بوده است!
چنان که تجربه ی تحصیل و اخذ مدرک در دو رشته ی دوره ی فوق دیپلم، سه رشته در دوره ی لیسانس، دو رشته در دوره ی فوق لیسانس و تجربه ی تحصیل و اخذ مدرک دکتری به ترتیب در دو رشته ی پداگوژی (خارج از کشور) و فلسفه ی تعلیم و تربیت با احراز رتبه ی ۳ کنکور سراسری این مقطع و معدل فارغ التحصیلی ۲۰ /۱۸ (درایران-تهران)، موید همین ویژگی انحصاری است که خداوند ذوالجلال والاکرام، براساس اراده و کَرَمش به هریک از بندگانش اعطا فرموده اند.
دبیری مدارس و مدرسی دانشگاه، ریاست آموزش و پرورش بمپور (فنوج، لاشار)، چابهار، ناحیه ی یک زاهدان و معاونت آموزش متوسطه ی اداره کل آموزش و پرورش استان سیستان و بلوچستان، خلاصه ی تجارب شغلی وی و تالیف چند کتاب دیگر، پژوهش های دارای رتبه ی برتر استانی و کشوری به همراه مقالات متعدد چاپ شده در مجلات و ژورنال های داخلی و خارجی به زبان های فارسی و انگلیسی، بخشی از تجارب شغلی و فعالیت های علمی وی به شمار می رود.
رساله ی دکترای ایشان در مورد چگونگی تفکر فلسفی تیزهوشان، در یک رقابت علمی- پژوهشی کشوری در سال ۹۵ رتبه ی اول کشور را به خود اختصاص داد.
همچنین از افتخارات شغلی ایشان، مالکیت معنوی طرح ملی خیران اندیشه ساز است که در اجلاس خرداد ۹۶ مشهد مقدس، با موضوع تعیین برترین طرح مدیریت جهادی در بین تمام وزارتخانه ها، وزارت آموزش و پرورش با طرح ایشان، رتبه ی اول کشور گردید...

از شعر، تعاریف گوناگونی ارایه شده است. ابوعلی سینا در ''شفا''، شعر را کلامی خیال انگیز می داندکه از اقوالی موزون ومتساوی ساخته شده باشد و افلاطون در ''رساله ی ایون'' آن را مولود شوق و الهام تعریف می کند.
زرین کوب، با تاکید براین تعریف، شوقِ الهام را، تعبیرعارفانه ای از تخیل می پندارد وناتل خانلری، از شعر، توصیفی چون القای حالات نفسانی دارد. شفیعی کدکنی، تولید موسیقی با کلام را با گره خوردگی عاطفه و تخیل شعر می نامد... و بالاخره هواداران متعصب، آن را ''هنربرتر'' معرفی می کنند و داشتن وزن بیرونی راعلی رغمِ پندار نوپردازان، از لوازم حتمی آن برمی شمرند.
به نظر من اما، شعر، کلامی تاثیر گذار، موزون و مقفی، خیال انگیز و شورانگیز است که در آن، پندها، نکات اخلاقی و عبرت آموز، قصه ها، آرایه ها و خلاقیت های ذوقی و ادبی از قبیل استعارات و نازک خیالی های ژرف، ظریف و الهام بخش، به صورت هنرمندانه، در کلامی معجزه آسا، آهنگی موزون و قالبی منظوم قرار می گیرند؛ شورآفرینی می کند وروح حساس را با پروازی بر فراز ابرهای خیال آشنا می کنند.
شعر، رقصاندن واژه ها در ارکستری است که نوآوری ادبی، دانش و تسلط معنایی و واژه آرایی در زبان و نیز ذوق و قریحه ی خداداد، جای دف ونی، بربط و تنبک و تنبور می نشینند و مخاطب را به حظی روحانی نایل می کنند.
مجموعه ی حاضر، بخش نخستِ مجموعه ی کامل تری از سروده های این جانب است که با قالب های مختلف عروضی، در وصف شوروحالِ شادی آفرین وروحانی هنگام صبح و سپیده و سحر سروده شده؛ دستمایه هایی اجتماعی از ایهام دارند و دارای ریتم و آهنگی هستند که به خواننده و شنونده احساسی امید بخش برای ورود به روزی دیگر از روزهای زندگی، تزریق می کنند.
از استاد محترم آقای غلامرضا کیانی فارغ التحصیل ممتاز دانشگاه شیراز که با بررسی عمیق محتوای اشعار، نکات بسیار ظریفی در ابعاد فنی و تخصصی را به مولف یادآوری کردند، همچنین از مدیر محترم انتشارات وزین پرنیان اندیش، مخصوصاً آقای دکتر سپهر انصاری و سرکار خانم عصمت گلزار که در فرآیند کمک به توسعه ی مرزهای دانش، انتشار این اثر را برعهده گرفتند؛ صمیمانه تشکر می کنم.
مخاطبان این اثر، همه ی صاحبان روح لطیف از دانش آموز و دانشجو گرفته تا مراکز صدا و سیما برای استفاده در برنامه های صبحگاهی و شادی بخش، مدیران و اعضای شبکه های اجتماعی، زبان شناسان، ادبا، شعرای جوان و همه ی علاقه مندان به بررسی ظرفیت های نازک اندیشی در زبان فارسی هستند که سراینده، با علم به کاستی های احتمالی اثر، استدعای مشفقانه دارد، مضایق آن را به سراینده یا انتشارات یاد شده منعکس فرمایند تا در چاپ های بعدی مورد استفاده قرار گیرند.

با احترام - ناصر زورقی
خردادماه ۱۳۹۷