کتاب کسی برای قاطر مرده گریه نمی کند نشر گروه انتشاراتی ققنوس

محبوبه گفت: «می‌آی بازی؟» گفتم: «چی بازی؟» محبوبه گفت: «قایم‌باشک.» بعد صورتش را توی دست‌هایش قایم کرد و روی تنه سپیدار بلند چشم گذاشت و من قایم شدم. اما هر جا پنهان می‌شدم محبوبه زود پیدایم می‌کرد. بعد نوبت من شد. چشم گذاشتم روی تنه سپیدار و تا صد شمردم. چشم‌هایم را که باز کردم، محبوبه نبود. همه جای باغ را دنبالش گشتم اما پیدایش نکردم. هنوز هم می‌گردم. محبوبه سال‌هاست که قایم شده.