کتاب یتی گرسنه نشر انتشارات اردیبهشت

لوک واتسن درحالی‌که پوزخند می‌زد گفت: - این تقصیر خودته که سردته. لباست واسه یه همچنین هوایی کافی نیست. من بهت پیشنهاد دادم که کفشای کوهنوردی اضافی منو بپوشی. رسوس به پیراهن و شلوار تمیزش اشاره‌ای کرد و گفت: - تو واقعاً فکر کردی من با این لباسای تمیزم اون پوتینارو می‌پوشم؟ واقعا که احمقانه‌ست. لوک درحالی‌که دست‌هایش را در جیب‌های کت زمستانی سنگینش فرو می‌کرد، جواب داد: - الان تو هم احمقی و هم یخ‌زده. کلوئه فار درحالی‌که بندهای پوتین‌های ضمختش را محکم می‌بست، اضافه کرد: - تو نمی‌دونی چیو از دست دادی. این لباسا خیلی راحتند. مومیایی جوان کلاهی پشمی، ژاکتی کلفت و شلوار جین مادرش را پوشیده بود. رسوس لباس بلندش را روی خودش کشید و لرزید. او درحالی‌که غرولند می‌کرد، گفت: - احتیاجی نیست اونا رو روی هم بسابیم. من از کجا می‌دونستم که تبّت اینقدر سرده؟ کلوئه با اصرار گفت: - با اینکه این شنل تورو مثل احمقا کرده ولی باید چیزی توش باشه که گرمت کنه. رسوس دستش را در شنلش فرو کرد و چند تا لباس و کلاه بابانوئلی پیدا کرد. - پس دوباره ممکنه نشه. لوک درحالی‌که نوشته‌ی ناخوانای نقشه را که پشت نامه بود می‌خواند، گفت: - اون نمی‌تونه الان دور شده باشه. پیرزنی که تو روستا بود، گفت که غار وِین باید همین طرفا باشه. رسوس درحالی‌که دوباره لباس‌ها و کلاه‌ها را کنار می‌گذاشت و چیزی را می‌قاپید، گفت: - یه چیز عجیب دیگه؛ عجب زامبی عجیبی بالای کوه زندگی می‌کنه؟ این غیرعادیه.