کتاب بیگانه آلبر کامو نشر معیار علم

آوازه این کتاب باعث شد آن را در لیست ۱۰۰ اثر ماندگار قرار دهم. چیزی که بیش از همه مرا تشویق کرد، پیام استادم بود که گفته بود: «کتاب کاملاً مزخرف است.» این حرف او باعث شد کنجکاو شوم: چرا کتابی با این شهرت جهانی همواره توصیه می‌شود؟ به همین دلیل، «بیگانه» را به عنوان چهارمین اثرم انتخاب کردم. داستان درباره فردی کاملاً بی‌احساس است که نگاهی متفاوت و سرد به جهان اطراف دارد. این شخص پس از یک سری مسائل ساده زندگی، به دلیل ارتکاب قتل، مورد محاکمه قرار می‌گیرد. در ابتدا، هیچ نکته جذابی در داستان وجود نداشت که توجهم را جلب کند. روایت ساده و یکنواخت بود و پیچش داستانی یا شخصیت‌پردازی عمیق در آن دیده نمی‌شد. به همین دلیل، در وسط داستان چندین بار تصمیم گرفتم آن را کنار بگذارم و واقعاً احساس کردم وقت خود را تلف می‌کنم. با این حال، کنجکاوی اجازه نداد که داستان را نیمه‌کاره رها کنم؛ می‌خواستم بدانم چرا این کتاب ساده و بی‌محتوا را «شاهکار» می‌خوانند. پس از پایان داستان، گیج و کلافه شدم. حس کردم حق با استادم است، اما هنوز مطمئن بودم که نکته‌ای هست که من متوجه آن نشده‌ام. وقتی شروع به تحقیق کردم، سرانجام پیام اصلی کتاب را درک کردم. پیام اصلی کتاب برخلاف باور اولیه من است، اما باید اعتراف کنم که کامو به‌طرز ماهرانه‌ای فلسفه خود را در قالب داستان ارائه کرده است. فلسفه پوچی‌گرایی بر این باور است که انسان با هدف از پیش تعیین‌شده به دنیا نمی‌آید، بلکه ابتدا وجود پیدا می‌کند و سپس برای یافتن هویت و معنا، ارزش‌ها و قراردادهایی برای زندگی خود ایجاد می‌کند. بعضی از مسائل ممکن است ذاتاً ارزش خاصی نداشته باشند، اما به دلیل قراردادهای اجتماعی، اهمیت پیدا می‌کنند. برای مثال، عزاداری بر عزیزان ذاتاً معنای خاصی ندارد، چون مرگ بخشی از زندگی است، اما بشر بین خود قراردادی بسته است که هنگام فقدان عزیزان باید عزاداری کرد. کتاب نشان می‌دهد که پذیرفتن این فلسفه، عواقبی هم دارد؛ زیرا شکستن سنت‌ها و قراردادهای اجتماعی همیشه با مقاومت مواجه می‌شود. «بیگانه» کتابی سخت‌فهم و گاه کلافه‌کننده است. برای درک بهتر آن، ابتدا باید فلسفه پوچی‌گرایی را شناخت، سپس داستان را خواند. هرچند شخصاً با این فلسفه هم‌سو نیستم، اما دیدگاه و زاویه دید جدید و جالبی برای مشاهده مسائل به من ارائه داد. اکنون می‌فهمم چرا این کتاب را شاهکار می‌دانند. چون برای پوچی گرایی راه حل ارائه داده و میگه نیاز نیست برای خودت معنی بسازی بلکه با پذیرفتن بی معنی بودن زندگی، آزادانه زندگی کن. و به دلیل همین فلسفه جدیدی که ارائه داد کتابی منحصر به فردی است. از نظر من، می‌توان آن را «شاهکار بی‌محتوا» نامید، چرا که پیام اصلی آن نیز همین است: سادگی و یکنواختی روایت، حامل فلسفه عمیقی است که در پس آن نهفته است. توصیه می کنم قبل از مطالعه این کتاب فلسفه اگزیستانسیالیسم را اجمالی مرور کنید تا بتوانید بهتر داستان را درک کنید. محسن محب

بیگاته یک کتاب کاملا فلسفی هست، اگر به این حوزه علاقه نداربد، این کتاب رو توصیه نمی‌کنم، چون تنها لطفش درونمایه رمان هست و به لحاظ داستانی جذابیتی نداره و برای همین من سه ستاره امتیاز دادم. نکته دیگه تعجب من از اشارات منفی است که به ترجمه خوب آل احمد شده. هر نویسنده برای خود صاحب سبکه و وفتی کتابی رو ترجمه می‌کنه، سبک نوشتاری رو در پیش می‌گیره که خیلی از ترجمه‌ها فاقد این خصیصه مهم هستن. این ترجمه نه تنها نامفهوم و سنکین نیست، بلکه اینقدر روان است که احساس نمی‌کنید اثر حاضر ترجمه است، نه تالیف. شاید اگر به فول دوستان به زبان امروزی بازنویسی هم بشه، تنها چند کلمه (و نه ساختار جملات) تغییر بکنه. در حال حاضر کتاب‌های اصطلاحا روان‌شناسی زرد با ترجمه‌های شتاب‌زده و جملات خام و پرداخته نشده در بازار موجودند و جالب این که کسی هم از ترجمه بد اون‌ها گله‌ای نداره.

کتاب در مورد یک تفکر است . مورسو شخصیت داستان نماینده این نوع تفکر در کتاب کاملا انسانی بی قید و بند به تمامی اصول انسانی و خالی از احساسات است . جدای از اینکه این کتاب چقدر معروف است یا چقدر نویسنده قلم خوبی دارد . دوستش نداشتم! رفتار شخصیت داستان خیلی عجیب و جالب است باشد! صادقانه بودنش در جامعه امروز طردش کرده و کلی نکات اخلاقی در لایه های کتاب است ، باشد قبول! ولی کتاب به لحاظ داستانی جذابیت ندارد . اصلا درگیرش نمی شوید. حوصله سر بر است و انگار میخاهد خواننده نیز همان بیخیالی و بی حوصله گی شخصیت اصلی را در خواندن کتاب داشته باشد .

دوستان اصلا و ابدا با ترجمه جلال آل آمد نمیشه کتاب رو خوند.انگار یه بچه پنج ساله ترجمه کرده مغز آدم میترکه..ترجمه خانم لیلی گلستان بسیار شیواتره..من بعد ازینکه اول ترجمه آل احمد رو خوندم و بعد خانم گلستان متوجه تفاوت شدم.شما این اشتباه رو نکنید

علیرغم اینکه جلال آل احمد یک نام بزرگ هست. ولی ترجمه چندان روان نیست. شاید قسمتی از آن مربوط به زمان جلال باشد و کلماتی در ترجمه به کار برده که دیگر استفاده نمیشود. ولی در مورد خود اثر باید بگویم یک رمان جاودانه است که برقرای ارتباط با آن مخصوصا برای سنین پایین کمی دشوار است.

کامو تو مصاحبه ای که درباره بیگانه داره میگه: مورسو مبتلا ب جنون صداقته و نمی‌خواد چیزی بیشتر از آنچه که احساس میکنرو بیان کنه،ی جورایی کتاب بصورت منطقی و بدور از تعصبات مذهبی و هنجارهای اخلاقی رایج و حتی دهن کجی ب آنها ب اصالت انسان و اونچه که بوسیله حواسش و تجربه زیستی اش از جهان دریافت میکنه میپردازه.

البر کامو و اثرش هزار ستاره میگیرن اما ترجمه یه کم امروزی تر باشه بهتره بنظرم ترجمه هم مثله خیلی از مقوله های دیگه عمر مفید داره به نظرم و باید بروز بشه... قطعا درون زمان این ترجمه بهترین بوده ولی واسه الان مناسب نیست...

من واقعا" دوست دارم بدونم چرا این کتاب این قدر محبوبه؟؟؟؟؟ به نظرم فوق العاده حوصله سر بر و بی هدفه.ممنون میشم اگه کسی به نظرش این کتاب فوق العاده بوده یه توضیحی بده.

به نظرم اگر کسی در شرایط روحی بدی هست این کتابو نخونه! مثلا من به دلیل اینکه غرق در داستان کتاب ها میشم، بعد از خوندن این کتاب تا پوچی فاصله ای نداشتم -_-

علی فیروزی

۱۳۹۸-۰۹-۱۰

5

این کتاب مناسب مخاطب های جدی داستان می باشد اگر بتازگی شروع به مطالعه کردن کردید این کتاب انتخاب خوبی برای شما نمی باشد