کتاب برادرم را اینترنتی عوض کردم نشر ایران‌بان

این آگهی تبلیغاتی در گوشه‌ی نمایشگرِ کامپیوتربالا آمد. جانی فوری روی دکمه فشار داد. پایگاه اطلاع رسانیِ مبادله‌ی خواهر و برادر با صدای دینگ دینگی باز شد. برادرها‌ی خندان و خواهر‌های خوشحالی را نشان می‌داد که بازی می‌کردند، می‌خندیدند با هم خوش می‌گذراندند. این دیگر چه دنیای جانشینِ دیوانه‌ای بود؟ یعنی آنجا هم جایی بود که برادرهای بزرگتر برادرهای کوچک‌تر را به ‌خاطر کُند بودن در هر کاری و دست و پا چلفتی بودن‌شان در بالارفتن و کوهنوردی، مسخره‌ می‌کردند؟ جایی که گوش‌ها و زیرپوش‌ها را پشت‌ورو می‌کردند؟ اسمی‌که صدا می‌زدند، چطور؟ به ‌نظر می‌رسید شبیه دنیایی است که جانی، هرگز تجربه نکرده است. دنیایی که خواهرها و برادرها واقعی و راستی راستی همدیگر را دوست دارند! جانی زیرلب مِن و مِنی کرد: «اوه، خدای میوه‌های بهشتی!» می‌توانست کاملاً احمقانه باشد، اما کاملاً جذاب و فریبنده بود. نه، نمی‌شد از کنارش گذشت. یک برادر جدید. یک برادر بهتر. برادری که در آب پرتقالت نمک نریزد. کسی که بهت نگوید آدمِ تنبل. برادری که زیرِ گوشِت آروغ نزند! از این نوع برادرها.