کتاب مقصد نشر انتشارات نیلا

همگی: آتیشه و آتیشه مقصدِ ما که کیشه هواش مثِ آتیشه... مَلی: بسه دیگه. چشمِ شوئَراشونو دور دیده‌ن، چه شلوغ می‌کنن! لیلا: منو با خودتون قاتی نکنینا. من شوهرم کجا بود؟ فروغ: همون بهتر که نداری! مَلی: تو این هاگیر واگیر تو بُل نگیر لطفاً. اگه شوئر بد بود نمی‌رفتی زنِ یه مردی بشی هشت سال کوچیک‌تر از خودت! فروغ: اتفاقاً‌ من هیچ خودکشون نکردم. مَلی: تو خودکشون نکردی؟ من بودم تو اداره کارتِ ساعتِ احمدو وَرداشتم پشت‌ورو گذاشتم؟ فروغ: آدم تو جَوونی کارایی می‌کنه. انقدر خندیدیم که خدا می‌دونه. یه روز غیبت خورد. بعد پُرسون‌پُرسون منو پیدا کرد. لیلا: این‌قدر که شماها طلاق گرفتین و آشتی کردین من حسابی گیج شدم. فروغ: فقط دو بار. اونَم به‌خاطرِ اختلاف‌نظر. حمیرا: بسه دیگه. خیرِ سرمون داریم می‌ریم کیش. این‌همه خرج. نمی‌ارزه با جنگِ اعصاب. آقامون گفت «برو، برو حُمی‌جون. احتیاج داری. تا کی نخوریم بذاریم واسه بچه‌ها؟»