کتاب ماجراهای ریگو و رُزا نشر ایران‌بان

ریگو در آفتاب نشسته بود و رزا را نگاه می‌کرد. موش ترانه‌ای زیر لب زمزمه می‌کرد، زمزمه‌ای که در محیط شنیده می‌شد، و ظاهراً سخت سرگرم کاری بود. ریگو آهسته، پشت سر موش درآمد، و محو تماشای جنب و جوش او شد. به نظر می‌رسید که رزا اصلاً متوجه حضور او نشده است. بالاخره ریگو پرسید: «چه کار می‌کنی؟» رزا بدون اینکه حتی سرش را بالا بیاورد، گفت: «دارم از شادی هدیه دادن بال در می‌آورم. من هدیه درست می‌کنم. یک عالم هدیه. حتی آدم‌ها هم چیزی گیرشان خواهد آمد.» ریگو سرش را کج کرد و پرسید: «تو به آنها چه هدیه‌ای می‌دهی؟» رزا با پنجه‌های کوچکش، دانه‌ی بلوطی را بالا گرفت. «مثلاً این را. نگاه کن، من طرحی را روی پوسته‌اش با دندان کنده‌ام.» پلنگ فقط گفت: «آها!» رزا بلوط را برداشت، و به سرعت برق از محوطه‌ی پلنگ بیرون رفت. او هدیه‌اش را درست وسط پیاده‌رو گذاشت و بدون جلب توجه کسی به داخل محوطه بازگشت. رزا از دور کشیک می‌کشید که چه اتفاقی می‌افتد...