کتاب RFID شهریار محمدی نشر دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی

کلمۀ RFID مخفّف عبارت Radio Frequency IDentification و به معنای شناسایی بر پایۀ بسامد رادیویی است. این روش یکی از روش‌های شناسایی بدون نیاز به تماس مستقیم است و به‌وسیلۀ یک ارسال‌کنندۀ امواج رادیویی که در شیء قرار گرفته و یک گیرندۀ امواج، کار می‌کند. اگرچه فنّاوری RFID امروزه به عنوان یک فنّاوری نو در زمینه‌های مختلفی مورد استفاده قرار گرفته است، امّا برخلاف ذهنیّت عمومی، تاریخچه این فنّاوری به سال‌ها پیش بر‌می‌گردد. در ۱۹۴۵م. لئون ترمین یک ابزار جاسوسی برای اتّحادیّۀ جماهیر شوروی اختراع کرد که اطّلاعات صوتی حوادث را به‌صورت امواج رادیویی منتقل می‌کرد. فنّاوری مشابهی نیز به نام فرستندۀ خودکار IFF‌ اختراع شد که در جنگ جهانی دوّم به­وسیلۀ متّفقین، جهت تشخیص هواپیماهای دشمن و خودی استفاده می‌شد. امروزه فرستنده‌های خودکار در بسیاری از هواپیماهای خودکار استفاده می‌شود. از دیگر کارهای اوّلیۀ برای رسیدن به RFID یک مقاله از هری استاکمن در ۱۹۴۸م. با عنوان «ارتباطات به‌وسیله نیروی بازتاب » بود.