کتاب کهکشان ها نشر حکمت سینا (نشر سینا)

مناظرۀ نجومی بزرگِ ۲۶ آوریل ۱۹۲۰ دو جنبه داشت: ابعاد کهکشان راه‌شیری، و ماهیت سحابی‌های مارپیچی. در واقع، اصلاً مناظره نبود؛ دو نفر سخنرانْ هریک به‌مدت چهل دقیقه صحبت کردند و بعد از آن جلسۀ گفت‌وگوی عمومی برگزار شد. موضوع این جلسه، که محلِ برگزاری‌اش در آن زمان موزۀ ملی ایالات متحده بود و امروز موزۀ تاریخ طبیعی اسمیتسونی است، «مقیاس عالم» بود. شِیپلی و کرتیس دربارۀ معنای این گزاره دیدگاه‌های کاملاً متفاوتی داشتند که هریک در مقاله‌ای علمی، که سال بعد منتشر کردند، آن را شرح دادند. در اصل، شیپلی فکر می‌کرد راه‌شیریْ خودِ عالم یا دست‌کم مهم‌ترین بخش عالم است و به دانستن اندازۀ کهکشان خودمان علاقه‌مند بود؛ کرتیس فکر می‌کرد که سحابی‌های مارپیچیْ کهکشان‌هایی مانند کهکشان خودمان‌اند و به مقیاس چیزها فراتر از راه‌شیری علاقه‌مند بود. این مناظره در آن زمانِ خاص اتفاق افتاد چون اخترشناسان به‌تازگی به روش‌هایی برای سنجش فاصله در سرتاسر راه‌شیری دست یافته بودند. فاصلۀ ستاره‌های نزدیک را می‌شد با همان نوع روش‌های پیمایشی سنجید که با مثلثات شروع می‌شدند و لنرد دیگز با آنها آشنایی داشت. اگر ستاره‌ای نزدیک را در دو شب با فاصلۀ زمانی شش ماه از هم ـ که زمین در دو نقطۀ مقابل هم در مدارش به‌دور خورشید قرار دارد ـ رصد کنیم، به‌نظر می‌رسد آن ستاره در برابر پس‌زمینه‌ای از ستاره‌های دورتر جابه‌جا شده است.