هدف این کتاب آموزش مقدمات و عملیات سبکشناسی است؛ یعنی شیوهای از برخورد با متن که از فهم معنای ظاهری فراتر میرود و با جاگذاری متن در سنّت ادبی یا فکری مشخص به بیان ویژگیهای اصلی آن میپردازد. این کارکرد اصلی سبکشناسی (حتّی در دانشگاه) زیر انبوه نظریهپردازیها مدفون شده است. برخورد سبکشناسانه با متن، آن هم متن ادبی فارسی، با وجود ترجمهها و تلاشهای بسیار، هنوز مسیر خود را نیافته است. در این کتاب، بدون پرداختن به نظریهای مشخص حوزههایی از مفهوم سبک مطرح شدهاند که در باب آنها میان سبکشناسان توافق نسبی وجود دارد.
هدف اصلی این کتاب آموزش و به بیان دقیقتر، عرضۀ چارچوبی کاربردی و مبتنی بر طراحی آموزشی در سبکشناسی است. فصل آغازین کتاب به مقدمات و مفاهیم اصلی در سبک میپردازد. در فصل دوم، جایگاه سبکشناسی در علوم ادبی بررسی و تفاوت آن با نقد ادبی و بلاغت بیان شده است. فصل سوم به تبیین الگوی سبکشناسی و توضیح مقولات آن اختصاص دارد؛ الگوی مبتنی بر «انتخاب» برگرفته از کتاب سیمپسون (۲۰۰۴) و با رویکردی نزدیک به نقشگرایی شکل گرفته است و سایر مفاهیم با محوریت آن توضیح داده شدهاند.