ریشه واژه کار آفرینی از کلمه فرانسوی Enterepreneur میباشد. این اصطلاح به معنای واسطه یا دلال، میباشد. این واژه در طول زمان همراه با تحول شیوههای تولید و ارزشهای اجتماعی دچار دگرگونی شده است. در ابتدا به افرادی اطلاق میشد که در کارهایی مانند تئاتر و موسیقی موفق بودند یا تعهد خود را در این امور به درستی ایفا میکردند. قدیمی ترین نمونههای تعریف کارآفرینی بر مبنای واسطه به فعالیتهای تاجران ماجراجویی مانند مارکوپولو بر میگردد. با نگاهی دقیق به فعالیتهای دوران ابتدایی دادوستد میتوان به این نتیجه رسید که مفهوم ریسک پذیری یکی از نخستین ارکان فعالیتهای کارآفرینانه بوده است.
اولین تعاریف کارآفرینی در این دوره ارائه میشود. این دوره همزمان با دوره قدرتمندی ملاکین و حکومتهای فئودالی در اروپا است. کار آفرین کسی است که مسئولیت اجرای پروژههای بزرگ را برعهده میگیرد و البته در این راه مخاطرهای را نمی پذیرد. زیرا عموماً منابع توسط حکومت محلی تامین میشود و او صرفاً مدیریت میکند. نمونه بارز کار آفرین در این دوره معماران مسئول ساخت کلیسا،قلعه ها و تاسیسات نظامی هستند.