فرهنگ به عنوان سازنده محیط زیست انسانی،اصلیترین نقش در حفظ و رشد سرمایه انسانی سازمانها، جوامع و درنهایت جهان دارد. فرهنگ موجب سلامت و رشد جسمی و روحی، هم بعد طبیعت و هم بعد فطرت، خواهد بود.
فرهنگهای ساختهشده از باورها و مفروضات اساسی و ارزشهای کامل و جامع بوده و در پرتو وحی الهی شکل گرفته باشند، فرهنگهای سازگار با انسان بوده و سالمترین و پرنشاطترین محیط زیست را برای رشد و توسعه وجودی او فراهم میسازند. لذا سازمان و جامعهای که به چنین فرهنگی برسد میتواند انسانهای خود را توسعه دهد و آرامش و آسایش آنها را فراهم سازد.
بدیهی است فرهنگ، به عنوان سازنده محیط زیست انسانی،سازنده محیط زیست طبیعی هم خواهد بود. اگر فرهنگ ضعیف و آلودهای وجود داشته باشد، باورها و مفروضات و ارزشهای ناقص و ضعیف داشته باشد، انسانهایی که در این فرهنگ زندگی میکنند، محیط زیست طبیعی خود را هم تخریب نموده و امکان حیات طبیعی را از خود و از نسل های دیگر خواهند گرفت.
مدیریت راهبردی فرهنگی کشور، مدیریت راهبردی کشور با رویکرد فرهنگ و ارزشهای اسلامی برعهده ولی فقیه است. هدف در این مدیریت، سعادت دنیا و آخرت انسانهای جامعه و تأمین سلامت جسم و روان آنها بوده و چنین هدفی را باید هدف فرهنگی تلقی نمود.