بولیوار آزادیبخش آمریکای جنوبی در ۱۷۸۳ در کاراکاس ونزوئلا از طبقهی والای نژادی مخلوط به دنیا آمد. سفرهای زیادی به اروپا کرد و تحتتأثیر فلاسفه فرانسوی و لاک Lockeقرار گرفت.
در ۱۸۱۲ در نخستین جمهوری مصیبتبار ونزوئلایی تحت رهبری فرانسیسکو دومیراندا Francisco Do miranda شخصیتی ستیزهجو، در بهدست آوردن آزادی در آمریکای جنوبی سهیم گشت.
به گرانادای جدیدGranada New (کلمبیا) رفت و قوایی سازمان داد و کاراکاس Caracas را در ۱۸۱۳ تسخیر کرد، اما پس از جنگی تلخ بار دیگر از ونزوئلا رانده شد و سرانجام از کلمبیا (۱۸۱۵).
سه سال بعد بولیوار از جامائیکا تبعیدگاه خود، به اورینوکو استواری Orinoco Estuary بازگشت و در آنگوستورا Angostora با یاری داوطلبان انگلیسی از آندس Andes گذشت و در دسامبر ۱۸۱۹ استقلال کلمبیا و ونزوئلا را خواستار گشت (اگرچه در حقیقت استقلال ونزوئلا تا ۱۸۲۱ تضمین نشد).
در ۱۸۲۲ بولیوار فعالیتهای خود را در اکوادور گسترش داد و با ماندن در اروپای سن مارتین San Martine مسئولیت نیروهای پرو را بر عهده گرفت و در ۱۸۲۵ خطهای را که نام بولیویا به خود گرفت به پیروزی رسانید. نقشههای او برای پدید آوردن یک جمهوری فدرال بزرگ و نهضتهای تجزیهطلب در ونزوئلا و کلمبیا با شکست رودررو گشت (۱۸۲۹ـ۱۸۳۰) چرا که افسران مورد اعتمادش به او خیانت کردند سرانجام در ۱۸۳۰ بدرود زندگی گفت، سیمون بولیوار پسر دون خوان ویسنته Don Juaw Vicente در خانهی پدری خود زندگی میکرد و دوران کودکی خود را در این خانه به سر آورد و از همین اوان تحتتأثیر تعلیمات معلم و مرشد خود سیمون رودریگوئز S. Rodrigues که از اوایل زندگی خود عاشق آزادی بود قرار گرفت.