کتاب پانوراما 5. خواندن در توالت نشر گروه انتشاراتی ققنوس

هنری میلر، پسر خیاط بروکلینی، در دسامبر سال ۱۸۹۱ در نیویورک به دنیا آمد و کودکی و نوجوانی‌اش را در خیابان‌های محل زندگی‌اش گذراند. پس از تحصیلی کوتاه‌مدت در سیتی‌کالج نیویورک شغل‌های متعددی را تجربه کرد و سرانجام مسئول پیک‌های شرکت وست یونیون تلگراف شد. سپس ازدواج کرد اما خیلی زود زنش را ول کرد. در سال ۱۹۱۷ اولین کتابش کندن بال‌ها را نوشت که هرگز منتشر نشد. کمی بعد در دَنس پلس برادوی با جون ادیث اسمرث آشنا شد؛ کسی که او را تشویق کرد و به او دلگرمی داد تا زندگی‌اش را به‌کلی وقف ادبیات کند. در سال ۱۹۳۰ این زوج در پاریس مقیم شد و آن‌جا زندگی کولی‌واری را در پیش گرفت و با آناییز نین، رمون کنو و بلز ساندرار ارتباط برقرار کرد. میلر در سال ۱۹۳۴ مدار رأس‌السرطان را نوشت، رمانی که این‌گونه توصیفش می‌کند: «هجو تهمت، هجو افترا، تصویری افراطی، آب دهانی بر هنر، لگدی به ماتحت هستی، به انسان، به تقدیر، به زمان، به زیبایی، به عشق.» پس از آن یک مجموعه داستان از او منتشر شد و دو رمان با عنوان‌های بهار سیاه و مدار رأس‌الجدی. این آثار به دلیل مواردی که داشتند در ایالات متحده ممنوع شدند اما مخفیانه دست‌به‌دست می‌چرخیدند و او را در مقام نویسنده‌ای آوانگارد معرفی می‌کردند. او در سال ۱۹۳۹ از جنگ گریخت، در منزل لارنس دارل رمان‌نویس انگلیسی مقیم شد و آن‌جا غول ماروسی را نوشت، کتابی که به یونان اختصاص داده شده.