کتاب ۱۱۰ علی (ع) در قرآن

در تفسیر البحرالمحیط در معرّفی «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکتابِ» می‌گوید: «قتاده گفت: کسی که علم کتاب نزد اوست مثل عبداللّه‌بن‌سلام و تمیم‌داری و سلمان فارسی است. و مجاهد گفت: تنها عبداللّه‌بن‌سلام است. ولی این دو سخن در صورتی درست است که آیه مدنی باشد و حال آن که این آیه به اتّفاق، مکی است و محمّدبن‌حنفیه و باقر گفتند: آن علی‌بن‌ابی‌طالب است». از مطالب بالا به خوبی روشن شد که مراد از «مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکتابِ» امام امیرالمؤمنین علیه‌السلام است. در این‌جا مناسب است روایت جامعی از حضرت امام صادق علیه‌السلام را ذکر کنیم: آن حضرت فرمود: «به خدا سوگند تمام علم کتاب نزد ماست و آنچه به وزیر سلیمان بن داوود علیه‌السلام داده شد، تنها یک حرف از اسم اعظم است و علم بعضی از کتاب نزد او بود. خداوند متعال فرمود: «قالَ الَّذی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ‌الْکتابِ»، «گفت آن که نزدش علمی از کتاب است» یعنی بعض کتاب: «اَنَا آتیک بِهِ قَبْلَ اَنْ یرْتَدَّ اِلَیک طَرْفُک»، «من آن را نزد شما می‌آورم، پیش از آن که چشم شما به هم بخورد.» (در حقیقت وزیر و وصی حضرت سلیمان تنها علم به بخشی از کتاب داشت. هم‌چنین حضرت موسی و حضرت عیسی علیهماالسلام نیز بخشی از علم را دارا بودند.) خداوند درباره‌ی حضرت موسی علیه‌السلام فرمود: «و ما برای او در الواح از هر چیزی موعظه نوشتیم.» (در این‌جا خداوند) با «مِنْ» که برای تبعیض است (این امر را رساند.) و درباره‌ی حضرت عیسی علیه‌السلام فرمود (که آن حضرت گفت) و تا برای شما بعضی از آنچه که در آن اختلاف دارید بیان کنم، با به کارگیری کلمه‌ی «بَعْض» و درباره‌ی علی علیه‌السلام فرمود:«مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکتابِ»، «و کسی که نزد او علم کتاب یعنی تمام کتاب است» و خداوند فرمود: «وَ لا رَطْبٍ وَ لا یابِسٍ اِلّا فی کتابٍ مُبینٍ»، «و هیچ تر و خشکی نیست مگر (آن که) در کتاب مبین است و علم این کتاب (که همه چیز در آن است) نزد علی علیه‌السلام است.»