عکاسی و ادبیات بر اساس علاقهی شخصی و با هدف اشاره به جای خالیاش در منابع مکتوبِ فارسیزبان ترجمه شده است. کتابی با رویکرد تاریخنگارانه که بهخاطر اصل مطلب و نوع مطرحشدناش، خوانندهی کمحوصله را پس نخواهد زد.
نویسندهی کتاب چنانکه خود نیز هدفاش را «تاریخنگاری» و نه «تاریخگرایی» عنوان کرده، با دیدی باز، رویکردِ چندوجهینگری به موضوع ارائه داده که برخوردِ اینگونهی وی آموزنده است. دیگر خصوصهی کتاب اینکه خوانندهی علاقهمند را تهییج میکند تا بهدنبال نمونههای وطنیِ جریان بگردد؛ چنانکه در «پایان سخن» نوشته شده، یکی از انتقاداتِ وارد بر این کتاب (از دیدِ نویسنده)، عدم پرداخت به مثالهایی از مناطق مهمِ دیگر – همچون کشورهای آسیایی و تازه استقلالیافته – عنوان شده که همین مورد را میتوان به دید یک امتیاز نیز نگریست؛ طبیعتاً ذکر اطلاعات و مثالهای بینالمللی و آشنا، به جذابیتِ کتاب (و سهولتِ خوانشاش) یاری رسانده است. جستوجو دربارهی نمونههای منطقهای، چالشی شخصی برای خوانندهی علاقهمند خواهد بود.