کتاب جانورنامه نشر چشمه

مار حیوان پخمه و بی‌دست‌وپایی است، به طوری که در میان خزندگان هم معلول صددرصد شمرده می‌شود، حتا یک دانه پا هم ندارد، ناچار روی زمین می‌خزد که درعین‌حال نشان‌دهنده‌ی طبیعت خاکی اوست. مار بوآ که به آن مار غول‌پیکر هم می‌گویند از همه‌ی مارهای دیگر بزرگ‌تر است. البته این مار غول‌پیکر اولش یک مار غول‌پیکر فسقلی است، بعد هی دراز و درازتر می‌شود و دست آخر آن‌قدر قد می‌کشد که اگر بلند شود روی دمش بایستد قدش از قد یک غول بی‌شاخ‌ودم هم درازتر خواهد شد. از مارهای بزرگ و خطرناک یکی هم مار زنگی است که گزیدگی دندان‌های زهری‌اش کشنده است، به‌همین دلیل ته دمش زنگوله‌ای دارد که موقع حرکت آن را به صدا درمی‌آورد تا به جماعت دوروبر خبر بدهد که دارد می‌آید، فرار کنند، وگرنه هر چه دیدند از چشم خودشان دیده‌اند. حالا اگر کسی کر باشد دیگر خودش می‌داند، یعنی صرف آدم در این است که کر نباشد. از دیگر مارهای تیزوفرز یکی هم افعی است که بسیار باب پسند مجارهای خیلی اصیل است، چون با وجود اصلیت خارجی‌اش در همه‌جای مجارستان پیدا می‌شود، مثلاً توی کوه‌های پیلیش که هرازگاهی آلمانی‌های آن‌جا را می‌گزد. گزیدگی افعی هم می‌تواند کشنده باشد، بنابراین بهتر است جای گزیدگی را بسوزانیم، یا مثلاً اگر گزیدگی روی گونه‌ی گلگونی باشد، جای آن را خوب بمکیم. این روش به لحاظ پیش‌گیری هم مناسب است، یعنی می‌شود گونه‌ی مربوطه را بی‌آن‌که مار هم گزیده باشد پیشاپیش مکید، اما با احتیاط، تا مبادا جایش بماند و کشیده‌ی والده‌ی محترمه درست روی محل مارگزیدگی آتی فرود بیاید.