کتاب «زبان، منزلت و قدرت در ایران» نوشته ویلیام اُ.بی من است.
زبان را در یک بافت فرهنگ – اجتماعی خاص چگونه باید مطالعه کرد؟
رابطۀ زبان با دیگر نظامهای نمادین فرهنگی چیست؟
آیا باورها، مفروضات و الگوهای بنیادین فرهنگی جامعه بر کاربرد زبان از سوی آحاد آن جامعه تاثیر میگذارد؟
گویندگان زبان با توجه به چه ملاحظاتی و چگونه گفتار خود را صورتبندی میکنند و شنوندگان چگونه و با توجه به چه عواملی گفتار گویندگان را تعبیر میکنند و به معانی و منظور آنها پی میبرند؟ آیا این حقیقت دارد که گویندگان زبان میتوانند با کاربرد زبان واقعیت را دگرگون کنند و آنگونه که خود میخواهند جلوه دهند، یعنی با زبان جادوگری کنند؟
این کتاب که حاصل تحقیقی میدانی است به این سؤالها و بسیاری پرسشهای دیگر که ممکن است در ذهن شما شکل بگیرد پاسخ میدهد و علاوه بر آن نشان میدهد که ایرانیان بهطور خاص از چه تمهیدات و راهبردهای زبانی برای تمشیت مراودات و تعاملات روزمره استفاده میکنند و زبان فارسی چه ابزارها و امکاناتی دارد که تحقق کنشهای ارتباطی مورد نظر گویندگان را تسهیل میکند.