کتاب «امام (ره) و حیات باطنی انسان» نوشته سیدمرتضی آوینی (۱۳۷۲-۱۳۲۶) است.
آوینی فیلمساز مستند و روزنامهنگار حوزه دفاع مقدس بود که در سال ۱۳۷۲ بر اثر ترکش مین به شهادت رسید.
«امام (ره) و حیات باطنی انسان» مجموعهی چند مقاله دربارهی امام خمینی به همراه تصاویری از ایشان است. چهار سرودهی مرثیهوار در سوگ امام به اضافهی گفتار متن مجموعه برنامهی «فراق یار نه آن میکند که بتوان گفت» که شهید آوینی به همین مناسبت آماده کرده، نیز در کتاب آمده است.
در سطرهای آغازین کتاب «امام (ره) و حیات باطنی انسان» میخوانیم:
«دههی شـصت دههی امام خمينی بود و از اين پس دههها هر چه بيايند، به جز او انتساب نخواهند داشت.
اين او بود كه هر آنچه در تقدير تاريخ انسان اين عصر بود ظاهر كرد.
حيات انسانهايی چون او نفخهای از نفخات روحاللهی است كه در تن انسان میدمد، در تن زمين مرده، و آن را حيات میبخشد.
امام خمينی انسانی چونان ديگران نبود؛ از قبيلهی انبيا و اصحاب آنان بود و مصداقی از مصاديق معدودِ «نبأ عظيم...» كه هر هزار ســال يكی میرسد، و مراد از اين«هزار،» عدد هزار نيســت؛ مراد آن است كه او از خيلي ادآوران اســت و مورد خطاب اِ َّنما اَ َنــتم َ ذکر و مخاطب اين ســخن آنانند كه نه نامی از آنان در تاريخهای تمدن هست و نه در تاريخهای رسمی، اما زمين هر چه دارد مديون آنهاست.
اينان، چون ديگر ابنای بشر، از خاك روييدهاند، اما چون ديگران در خاك نماندهاند و سر به آسمان برآوردهاند و فقط هم اينانند كه از حقيقت باخبرند و ديگران را نيز اينان خبر كردهاند».