«آنچه با خود حمل میکردند» نوشته تیم اوبراین ( -۱۹۴۶)، رماننویس آمریکایی است، که شهرتش را مدیون نوشتههایش در ژانر ادبیات تخیلی است.
رمان «آنچه با خود حمل ميكردند» شکلی از روایت است که درآن واقعيت و خيال با هم پيوند میخورد.
در این رمان که «علی معصومی» آن را به فارسی برگردانده، تصويري از واقعيت جنگ به طور كلي روايت میشود.
نویسنده در این اثر ضرباهنگ نبض مانندی را حفظ کرده است که خود به نحوی مخاطرات جنگ را به تصویر میکشد.
این اثر یکی از بهترین آثار نوشته شده درباره جنگ در ادبیات جهان شناخته میشود.
روايت در اين كتاب در مدارهايي دايره شكل ميچرخد، و بازگويی رويدادها، رقص خاطره را در ذهن خواننده شكل ميدهد.
در بخشی از «آنچه با خود حمل میکردند» میخوانیم:
«ستوان يكم «جيمي كراس» با خود نامههايي حمل ميكرد از دختري به نام مارتا، دانشجوي سال سوم كالج ماونت سيبسچن در نيوجرزي. نامهها عاشقانه نبودند ولي ستوان كراس اميدوار بود و نامهها را تا كرده بود و درون پلاستيكي در ته كولهپشتياش نگهداري ميكرد. عصرها دير وقت، پس از راهپيمايي روزانه و كندن سنگر، دستها را با آب قمقمه ميشست، نامهها را بيرون ميآورد و با نوك انگشت نگه ميداشت و آخرين ساعت روشنايي را به خيالپردازي ميگذراند. در خيال خود سفرهاي اردويي عاشقانهاي به كوهستان وايت در نيوهمپشر تجسم ميكرد. گاهي هم لبة چسبدار پاكت را كه لابد جاي زبان نويسنده بر آن مانده بود با زبان لمس ميكرد. بيش از هر چيز دلش ميخواست كه مارتا همان طور كه او دوستش داشت دوستش بدارد، ولي لحن نامهها بيشتر دوستانه بود و در آنها از عشق خبري نبود».
علی معصومی یکی از مترجمان ایرانی است که کتابهای متعددی را به زبان فارسی ترجمه کرده، که از جمله میتوان به کتاب «پسامدرنیستها»، «برگرد دکتر کلیگری» و «درآمدی بر نظریه ادبی از افلاطون تا بارت» اشاره کرد.