کتاب دزد نشر گروه انتشاراتی ققنوس

قصه‌های زیادی گفته شده درباره نویسنده‌هایی که با شخصیت‌های رمان‌هایشان، همذات‌پنداری کرده‌اند و به‌جای آنها حرف زده‌اند و به‌جای آنها زندگی کرده‌اند. شاید در مقابل مفهوم متد اکتینگ، بتوان نام این‌گونه از نویسندگی را متد رایتینگ گذاشت. اسم جالبی هم هست. مثلا وقتی اما بواری در کتاب «مادام بواری» دچار مسمومیت شد، گوستاو فلوبر هم دچار بیماری شد و تشخیص پزشک، مسمومیت بود. یا ارنست همینگوی هنگام نوشتن «پیرمرد و دریا» بارها دریازده شد، با اینکه محل زندگیش کیلومترها با دریا فاصله داشت فومی نوری ناکامورا در رمان «دزد» چنین کاری کرده و چنان جزئیات حرفه‌ای یک جیب‌بر را باز کرده که اگر نگوییم خود ناکامورا یک جیب‌بر واقعی است، دست‌کم می‌توانیم مطمئن باشیم ساعت‌ها کار یک جیب‌بر واقعی را تماشا کرده است. دقیقا به همین دلیل، زاویه‌ دید رمان، که «من راوی» و از زبان شخصیت اصلی رمان است، انتخاب بسیار خوبی بود. چون به ما اجازه دانستن جزئیات زیادی را می‌دهد. جزئیاتی که بعضا وجود ندارند و تنها تصورات راوی‌اند از تفکرات آدم‌های دیگر.

داستان جالبی بود. نویسنده با اینکه داستان به ظاهر ساده ای رو پیش میبرد اما خوب خواننده را با شخصیت داستان همراه می کند. اما پایان؛ نامشخص و تا حدی غیر منتظره و در عین حال غیر متعارف و جالب.

دیدگاه نویسنده به موضوع بسیار جالب است. از خواندن آن لذت بردم. لطفا کتاب های دیگر نویسنده را هم اضافه کنید. چرا کتاب بجای اینکه در گروه ادبیات ژاپن باشد، در لیست ادبیات فرانسه است

کتاب نسبتا جذابی بود . برای من خیلی متفاوت تر از رمان هایی که خونده بودم بودش. روزمرگی های یه جیب بر و در نهایت سرنوشتش و به خوبی به تصویرکشیده. توجمه کتاب هم روان بود

فضا زیبای داره و روایتی قوی با جزییات تخصصی خیلی عالی یاد کتاب قمارباز داستایوسکی میوفتم که حس یه قماربازو با چه ظرافتی نشون میده

کتاب جالب و سرگرم کننده ای هست با تصویرپردازی نسبتا جذاب و بیان حسهای قابل لمس

عالی از این رمان بعد از مدتها رمان خوندن لذت بردم از دست ندینش