روزه مقوله تازهای نیست، همان طوری که در بخشهای آینده خواهید دید، بدن ما اصولاً برای تحمل روزه برنامهریزی شده است.
ما در دورانی به تکامل رسیدیم که غذا کمیاب و دور از دسترس بود، ما محصول هزاره وفور و قحطی مواد غذایی هستیم. به همین دلیل بدن ما به روزه ناپیوسته (IF) به خوبی پاسخ میدهد، این نوع روزه، بسیار بیشتر از سه وعده غذا خوردن در روز که انسانهای مدرن به آن خو گرفتهاند، با فطرت ما هماهنگی دارد. از طرفی، روزه، بُعد ایمانی هم دارد، یوم کیپور و ماه رمضان دو نمونه شناخته شدهتر آن هستند.
مسیحیان ارتدوکس یونانی تشویق میشدند که صد و هشتاد روز از سال را روزه بگیرند. به گفته سنت نیکولای زیخا؛ «پر خوری انسان را افسرده و ترسو میکند، در حالی که روزه، باعث شادی و شهامت وی میگردد.» در همین رابطه، مقدسین بودایی هنگام حلول ماه نو و زمانی که ماه به صورت کامل در آسمان پدیدار میشد، روزه میگرفتند.
بسیاری از ما در طول روز مدام در حال خوردنیم. در حالی که شاید گرسنه هم نباشیم و همزمان، از وزن و بدن و سلامتمان ناراضی هم هستیم.
روزه ناپیوسته میتواند ما را به جوهره انسانیمان باز گرداند. این راه در نهایت، به لاغری و سالیان سال سلامت و شادابی منتهی میشود. دانشمندان به تازگی پی بردهاند که این روش، میتواند چه ابزار قدرتمندی باشد.
این کتاب، حاصل آخرین و جدیدترین پژوهشها و تأثیر تفکر آن بر روی طرز فکر امروز ما در مورد کاهش وزن، استقامت و عمر طولانی است. اما در عین حال، نتیجه تجربه شخصی خود ما نیز محسوب میشود.