یازدهمین یادداشت از اولین شماره هفته‌نامه «جشن هنر فوتبال» -نسخه انحصاری فیدیبو- با مطلبی از رامبد خانلری پیش روی شماست.
این هفته‌نامه که به شیوه‌ای نوین و انحصاراً در فیدیبو تهیه شده، امکان دانلود جداگانه و رایگان را برای هر کاربر فراهم می‌کند. کاربران می‌توانند مطالب موردعلاقه خود را پس از دریافت در کتابخانه مشاهده کنند. هم‌چنین در پایان تمامی مطالب تمامی مطالب به صورت یک‌جا عرضه خواهد شد.
نویسنده «فلانی در سرزمین عجایب» یادداشت خود را با این سطرها آغاز کرده است:
«من متولد سال ۱۳۶۲هستم. نمی‌دانم بايد كجای دهه شصت پا به اين كره خاكی گذاشته باشم تا يك دهه شصتی ناب به حساب بيايم اما حقيقت اين است كه من يك دهه شصتی ناب نيستم. برادر بزرگ‌ترم متولد ۱۳۵۲ است. من ماه آبان به دنيا آمده‌ام و برادرم ماه مهر. برادرم ده سال و ده روز از من بزرگ‌تر است، ده روز بيشتر از يك دهه. هروقت صحبت از اختلاف سنی من و برادرم می‌شود تصوير يك نوشابه خانواده در كنار يك نوشابه تك نفره با بطری يكبار مصرف به ذهنم می‌آيد، شبيه‌ترين تصوير به ده سال و ده روز. من و برادرم تا به امروز همزيستی مسالمت‌آمیزی داشته‌ايم. رابطه‌ی ميان ما پر بوده از قوانين نانوشته‌ای كه هر دو سفت و سخت به آنها احترام گذاشته‌ايم...»
به نظرم کارِ خیلی خوبی بود... به عنوانِ یه یوونتوسی و از سرِ تفنّن شروع کردم به خوندنش، ولی هر چی جلوتر رفتم دیدم کار چه‌قدر خوب و جدّیه و چه‌جوری دست گذاشته روی مشکلاتِ بنیادینِ نسلِ ما....
مرسی رامبدِ خانلری...
5
خیلی اغراقه. من متولد ۵۷ هستم. سال ۶۳ وارد مدرسه ابتدایی شدم و تصمیم کبرا و حسنک کجایی مال ما هم بوده وفقط برای بچه‌های دهه ۶۰ نبوده. البته نمیشه از این موضوع چشم پوشید که نویسنده انشای خیلی خوبی دارند
4
من هم دهه شصتی هستم.شصت و دو.دقیقا احساسات و علایق من. منچستر و بازی بایرن.یادش به خیر بکهام و کانتونا.واقعا داستانت به دلم نشست.ممنون از قلم ساده و راحتت.
2
خیلی وقت بود داستان کوتاه نخونده بودم. لذت خوندن دوباره داستان کوتاه برام جالب بود. ممنون آقای خانلری
1
بهتر از یکی دو تایی بود که خوندم. حداقل آخرش حرف جالبی زده شده بود. تشکر جناب خانلری.
