کتاب ماجراهای شرلوک هلمز - کشتی گلوریا
۳۰

کتاب «داستانهای شرلوک هلمز: کشتی گلوریا ۳۰» نوشته سر آرتور کانن دویل (۱۹۳۰- ۱۸۵۹) چشم‌پزشک و نویسنده مشهور اسکاتلندی است. ماجراهای شرلوک هلمز سهم مهمی در مجموعه کتاب‌های ادبیات کلاسیک جهان دارد. دویل شخصیت هلمز را از شخصیت یک جراح اهل ادینبورد بنام جوزف بل الهام گرفت. بل می‌توانست با دیدن ظاهر مردم از شخصیت درونی آن‌ها آگاه شود. شرلوک هلمز، با دید تیز و شم کارآگاهی قوی خود، زودتر از دیگران به قلب معماهای جنایی می‌رسد و دکتر واتسون پزشک بازنشسته ارتش، بهترین یار و یاور هلمز در این ماجراهاست. این دو همراه هم و با حل معماهای پیچیده و مبهم جنایی و تسلیم جنایتکاران به دست عدالت، به نسل‌های مختلف خوانندگان این داستان‌ها لذت می‌بخشند. در این قسمت از ماجراهای این مجموعه، قدیمی‌ترین پرونده هلمز دوباره بررسی شده و نکات تازه‌ای در آن کشف می‌شود. در سطرهای آغازین کتاب «کشتی گلوریا» می‌خوانیم: «يک شب سرد زمستانی شرلوک هلمز و دکتر واتسون کنار آتش نشسته بودند. کارآگاه هلمز يک پاکت قديمی و تیره برداشت، چند برگ کاغذ کاهی از داخل آن بیرون کشید و گفت: «واتسون عزيز، فکر می‌کنم اين کاغذهای قديمی برايت خیلی جالب باشد. مطلب روی اين کاغذ چنان قاضی ترور را ترساند که باعث مرگش شد. اين يکی از اولین پرونده‌های من بود». دکتر واتسون کاغذ را گرفت و آن را خواند. نوشته ساده بود. دکتر واتسون تعجب کرد که چگونه ممکن است کسی با خواندن آن از ترس بمیرد. روی کاغذ نوشته شده بود: «هادسون گل سفارش داد، اعتراف می‌کنم بايد تلاش کرد، مرغان دريايی راه فرار ندارند، فقط دعا کن»! نوشته مضحک به نظر می‌رسید و دکتر واتسون را متعجب کرده بود. هلمز لبخندی به دکتر واتسون زد. دکتر واتسون گفت: «دوست عزيز، من هیچ دلیلی نمی‌بینم که مردی با خواندن اين نامه از ترس بمیرد»! هلمز جواب داد: «بله، دکتر. تازه آن مرد در صحت و سلامت هم بود! شايد يکی ديگر از دلايلی که اين پرونده را برای تو جالب می‌کند، اين است که در حقیقت اين اولین پرونده‌ی ارجاع شده به من بود».